စြဲလန္းသူ . . . လြမ္းေစသား

ကၽြန္ေတာ္ဘေလာ့ပိုစ့္ေတြကိုမတင္ျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါျပီ ။ ဘေလာ့ဂါ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမ ေတြဆီ

ကိုလည္း မလည္ျဖစ္တာအေတာ္ၾကာပါျပီ ။ အကုန္လံုးကို သတိရပါတယ္ ။ အခုတစ္ေလာမအားေတာ့တာေၾကာင့္လည္း အင္တာနက္ကိုသိပ္မသံုးျဖစ္ေတာ့တာပါ ။ စာေရးတာ ၀ါသနာ ပါေတာ့ အလုပ္မွာ အားတဲ့အခ်ိန္ေတြဆို စာထိုင္ေရးေနလိုက္တယ္ ။ သည္လိုနဲ႕ပဲ ဇာတ္လမ္း

တစ္ပုဒ္ျပီး သြားခဲ့ပါျပီ ။ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေလးကို ခံစားျပီး ေ၀ဖန္ေပးသြားၾကပါဦးေနာ္ ......

                                                အခန္း(၁)

အျပာေရာင္သန္းေနေသာေကာင္ကင္ၾကီးကို ဘယ္သူေတြက ေဆးေရာင္ျခယ္ခဲ့မွန္းမသိသလို ပံုသ႑ာန္အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ေရႊ႕လ်ားေနတဲ့ တိမ္စိုင္ေလးေတြကိုလည္း  ဘယ္သူေတြက

 ဖန္တီးခဲ့မွန္း ကၽြန္ေတာ္မသိပါ ။ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ ထိုအလွအပေလးမ်ားထဲမွာ

ကၽြန္ေတာ္၏ စိတ္မ်ား လႊင့္ေမွ်ာေနမိသည္ပင္ ။ ျမဴႏွင္းမ်ားမွာလည္း

ေဆာင္းေလညင္းတို႔ႏွင့္အတူ ေလထုထဲတြင္ ပ်ံ၀ဲကာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရြာကေလးကို

လြမ္းျခံဳထားေပသည္ ။ ရြာကေလးဆိုေပမဲ့ ျမိဳ႔မက် ေတာမကေလးပါ ။

ပန္းမ်ားေ၀ဆာေနသည္႔ခ်ယ္ရီပင္ေလးမ်ားမွာလည္းအသြင္တစ္မ်ိဳးျဖင့္

ရြာ၏အလွကိုေဖာ္ၾကဴးေနသည္ ။

အိမ္ေပၚထပ္ျပတင္းေပါက္ေလးမွေန၍ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းတဲ့ ရြာကေလး၏

အလွထဲတြင္ မည္မွ်ပင္ႏွစ္ေမွ်ာသြားသည္ကိုမသိလိုက္ ။ ေအးစက္ေသာေလညင္းမ်ား မ်က္ႏွာျပင္

ေပၚသို႔တိုးေ၀ွ႔လာမွ အသိျပန္၀င္လာေတာ့သည္ ။ အလုပ္နားရက္လည္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ရြာကေလး၏ အလွကိုေငးေမာေနမိျခင္းျဖစ္သည္ ။

----------------------------------       ။         ။    --------------------------------------

                                         အခန္း(၂)

ကၽြန္ေတာ္မွာ ဘြဲရျပီးခါစလူငယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး ရံုးတစ္ရံုးမွာ အလုပ္၀င္လုပ္ေနျခင္းျဖစ္သည္ ။

မိဘႏွစ္ပါးမွာလည္းဆံုးပါးသြားျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္စြာ

တစ္ေကာင္ၾကြက္ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းေနရျခင္းျဖစ္သည္ ။ အလုပ္နားရက္မ်ားတြင္

၀င္းေဇာ္ႏွင့္အတူ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနၾကပင္ ။ ယခုလည္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သို႔သြားရန္  အေႏြးထည္ထပ္ ၍အိမ္မွထြက္လာခဲ့လိုက္သည္ ။

လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေရာက္ေတာ့၀င္းေဇာ္ပင္မေရာက္ေသးေပ။ကၽြန္ေတာ့္ကိုျမင္ေတာ့ စားပြဲထိုးေကာင္ေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္ေသာက္ေနက် လက္ဖက္ရည္ႏွင့္မုန္႔မ်ားကိုလာခ်ေပးသည္ ။

သည္လိုခ်မ္းေအးလွတဲ့ ရာသီမ်ိဳးမွာ လက္ဖက္ရည္ ေသာက္ရသည္မွာလည္း

ခံုမင္စရာေကာင္းလွေပသည္ ။ အေငြ႔ တေထာင္းေထာင္းထေနေသာ လက္ဖက္ရည္ေလးကို

 တစ္ငံုေသာက္ရင္း လမ္းမဆီသို႔ ေငးၾကည္႔ေနမိသည္ ။ မိဘမ်ားက သူတို႔ရင္ေသြးငယ္ေလးမ်ားကို

 လက္တြဲျပီး ေက်ာင္းသို႔ပို႔ေဆာင္ေနသည္ကိုၾကည္႔ရင္း အေမကို  သတိရလာမိသည္ ။

အေမ၏စကားသံေလးမ်ားကို ျပန္လည္ၾကားေယာင္လာမိသည္ ။

      " သားစာၾကိဳးစားေနာ္ "

" အေမကသားကို ပညာကလႊဲျပီး တစ္ျခားဘာမွမေပးႏိုင္ဘူး "

" ဒါေၾကာင့္သား စာၾကိဳးစားသင္ပါ ပညာတက္ၾကီးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ပါ "

ထိုအေတြးေတြ ျပန္ေတြးမိတိုင္း မ်က္လံုးအိမ္မွ မ်က္ရည္စမ်ားရစ္၀ဲ လာသည္ ။

" ဟာ သူငယ္ခ်င္း အစိုင္း ေစာလွခ်ည္လား "

၀င္းေဇာ္၏ အသံၾကားမွ ထိုးအေတြးမ်ား ေပ်ာက္ကာ အသိျပန္၀င္လာေတာ့သည္ ။

" ေအးပ်င္းလို႔ေစာေစာထြက္လာခဲ့လိုက္တာ လာထိုင္ေလ ၀င္းေဇာ္ "

၀င္းေဇာ္မွာ ခံုလြတ္တစ္ခံုသို႔ ၀င္ထိုင္ရင္း လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္မွာလိုက္သည္ ။

၀င္းေဇာ္မွာ အသားညိဳျပီး စာေပ၀ါသနာပါသူ တစ္ေယာက္လည္းျဖစ္သည္ ။ ယခုလည္း လက္ထဲတြင္

စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ကိုင္ထားေသးသည္ ။ ေခါင္းစဥ္ကိုဖတ္ၾကည္႔မိေတာ့ " အသားျဖဴျခင္း၏ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ " တဲ့

ကၽြန္ေတာ္ရယ္ခ်င္သလိုျဖစ္သြားျပီး ျပံဳးစိစိျဖစ္သြားသည္ ။ ဒါကို ၀င္းေဇာ္ရိပ္မိသြားပံုေပၚသည္ ။

" အစိုင္း မင္းဘာေတြရယ္ေနတာလဲ "

" ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးကြာ စာအုပ္ေလးကို သေဘာက်လို႔ "

" မင္းကသူမ်ားကို ဖဲ့ဖို႔ဆို ထိပ္ဆံုးကပဲ " ေျပာရင္း ၀င္းေဇာ္မွာ လက္ဖက္ရည္ကိုတစ္ငံုေသာက္ရင္း သူ၏စာအုပ္ကို ဆက္ဖတ္ေနေလသည္ ။

" ၀င္းေဇာ္ မင္းသည္ေန႔ ဘယ္သြားမယ္ စိတ္ကူးထားလဲ "

" မသိေသးပါဘူးကြာ မင္းကေကာ္ ဘယ္သြားခ်င္လို႔လဲ "

" အင္တာနက္ဆိုင္မွာ သြားႏွပ္ေနရင္ ေကာင္းမလားလို႔ အပ်င္းေျပေပါ့ကြာ "

" ေအး ေကာင္းသားပဲ "

မည္မွ်ပင္ မတိုင္ပင္လိုက္ရဘဲ လက္ဖက္ရည္ဖိုးရွင္းကာ ၀င္းေဇာ္ႏွင့္အတူ အင္တာနက္ဆိုင္သို႔ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္ ။

----------------------------------       ။         ။    --------------------------------------

                                       အခန္း(၃)

ရြာမွာက လူငယ္မ်ားအဖို႔ အပ်င္းေျပ အခ်ိန္ျဖဳန္းစရာဆိုလို႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ႏွင့္ အင္တာနက္ဆိုင္ေလးပဲရွိသည္ ။ အင္တာနက္ဆိုင္ေတာင္မွ မၾကာေသးခင္မွ

 လာေရာက္ဖြင့္ထားျခင္းျဖစ္သည္ ။ ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ လူပင္ မရွိေသးေပ ။

၀င္းေဇာ္ႏွင့္အတူ တစ္ေယာက္တစ္ခံု ၀င္ထိုင္လိုက္သည္ ။ သံုးတက္သည္ဆိုလို႔ Gtalk ႏွင့္ Website အနည္းငယ္ ၾကည္႔တတ္ရံုသာရွိသည္ ။ Gtalk ကိုဖြင့္ၾကည္႔လိုက္ေတာ့

 Invite လုပ္ထားေသာ အေကာင့္တစ္ခုကိုေတြ႔ရသည္ ။ Accept လုပ္လိုက္ေတာ့

 ထိုအေကာင့္ပိုင္ရွင္ေလးမွာ Online ေပၚတြင္ရွိေနေလသည္ ။

ဘာရယ္မဟုတ္ ထိုအေကာင့္ပိုင္ရွင္ေလးႏွင့္ စာအျပန္အလွန္ပို႔ရင္း ခင္မင္သြားခဲ့ၾကသည္ ။ ထိုအေကာင့္ပိုင္ရွင္ေလးမွာျမိဳ႕က မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ထက္ ႏွစ္ႏွစ္ငယ္သည္ ။

 နာမည္ေလးကေတာ့ " ႏွင္းစက္ " တဲ့တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ စၾကေနာက္က်ရင္းျဖင့္

 ထိုအေကာင့္ပိုင္ရွင္ေလးႏွင့္ Chat ရသည္မွာ ေပ်ာ္သလိုခံစားလာ ရသည္ ။

၀င္းေဇာ္ကိုလွည္႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႔ မွာျပံဳးျပီး လက္ညိဳးတစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ စာရိုက္ေနသည္ကိုေတြ႔ ရသည္ ။ ၀င္းေဇာ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ၾကည္႔ေနသည္ကို

 သိပံုမရပဲ တစ္ေယာက္တည္း အလုပ္ရႈပ္ေနသည္ ။

----------------------------------       ။         ။    --------------------------------------

                                     

                                       အခန္း(၄)

ေနာက္ပိုင္းအလုပ္နားရက္မ်ားတြင္လည္း ႏွင္းစက္ ႏွင့္ Online တြင္ေတြ႔ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္္ ။ ႏွင္းစက္ဆီမွ ဓာတ္ပံုေလးလည္းရခဲ့တယ္္ ။ ရုပ္ရည္ေခ်ာေမာလွျပီး ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ

 မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ပါ ။ အခုဆိုလွ်င္ အားတိုင္း အင္တာနက္ဆိုင္ကိုသြားကာ  ႏွင္းစက္

 အလာကိုေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတတ္ခဲ့ျပီ ။ အခ်ိန္ေတြၾကာလာေတာ့

 ႏွင္းစက္အေပၚပိုမိုခင္တြယ္လာခဲ့မိတယ္္ ။ တစ္ရက္မွာ ႏွင္းစက္ဆီမွ ဖုန္းနံပါတ္ရခဲ့၍

ကၽြန္ေတာ့္မွာ ငါးေၾကာ္ရေသာ ေၾကာင္ကဲ့သို႕ပင္  ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့မိတယ္ ။

ဖုန္းနံပါတ္ရျပီး ေနာက္တစ္ေန႔မွာပဲ ႏွင္းစက္ ဆီကို ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းဆက္လိုက္တယ္ ။ ဖုန္းနံပါတ္မ်ားကို ႏွိပ္ရင္းနဲ႕ပင္ ရင္ခုန္သံေတြ ျမန္ေနခဲ့တယ္ ။ ဖုန္း၀င္သြားျပီး

 တစ္ဖက္မွ " ဟဲလို " ဆိုေသာ အသံၾကားေတာ့ ဒုတိယအၾကိမ္

ရင္ခုန္သံေတြ ဆူညံလာခဲ့တယ္ ။

" ဟဲလို ႏွင္းစက္ လား "  အသံမွာ တုန္ရီစြာႏွင့္ ထြက္သြားပါသည္ ။

" ဟုတ္ပါတယ္ ဘယ္သူလဲမသိဘူးေနာ္ "

" အစိုင္းပါ "

" ေၾသာ္ အကိုလား ၊ အစိုင္းကို အကိုလို႔ပဲေခၚမယ္ေနာ္ "

" ရပါတယ္ အဆင္ေျပသလိုသာေခၚပါ ၊ အကိုလည္း ႏွင္းစက္ကိုညီမေလးလို႔ပဲေခၚမယ္ေနာ္ "

ႏွင္းစက္မွာရယ္ရင္းနဲ႔ျပန္ေျဖသည္ ။

" ေကာင္းသားပဲ "

" ညီမေလး အသံက ကေလးေလးလိုပဲေနာ္ ခ်စ္စရာေလး "

" ဟြန္း ဟုတ္လည္းဟုတ္ပဲနဲ႔ အပိုေတြ "

" အကိုတစ္ကယ္ေျပာတာပါ မညာပါဘူး "

" အင္းထားလိုက္ပါေတာ့ "

"  ဘယ္နားမွာသြားထားရမလဲ ညီမေလး မီးဖိုေခ်ာင္ထဲလား "

" မီးဖိုေခ်ာင္ထဲထားေတာ့ အိုးမည္းေတြ ေပကုန္မွာေပါ့ "

" ဟား ဟား ဟား " ႏွစ္ေယာက္သား ျပိဳင္တူရယ္လိုက္မိသည္ ။

" အကိုကေပ်ာ္တတ္မဲ့ပံုပဲေနာ္ "

" အင္းေပ်ာ္တတ္ပါတယ္ "

" အခုအိမ္ပဲလား ညီမေလးက"

" အင္း ဟုတ္တယ္ ပ်င္းလို႔ ေၾကာင္နဲ႔ၾကြတ္ ၾကည္႔ေနတာ "

" ခိခိ သည္အရြယ္ေတာင္ေရာက္ေနျပီ ကာတြန္းကားၾကည္႔ေနတာ မရွက္ဘူးလား "

" ဟြန္း ဘာရွက္စရာရွိလို႔လဲ အိမ္မွာဆို ညီမေလးက ကေလးလိုပဲေနတာကို "

" ဟုတ္လား ယံုပါတယ္ ကေလးဆိုးၾကီးကို "

" ဘာကေလးဆိုးၾကီးလဲ ညီမေလးက ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက လိမၼာျပီးသား "

" အကိုစတာပါ သိပါတယ္ ညီမေလးက လိမၼာတယ္ဆိုတာ အဲဒါေၾကာင့္ အကို႔ကို       အေျဖေပးပါေတာ့ေနာ္ "

တစ္ဖက္မွ အသံမွာ ခဏတိတ္သြားသည္ ။

" ဟင္ ဘာမွလည္းမဆိုင္ပဲနဲ႕ လူလည္ၾကီး "

" မဆိုင္ဘူးလို႔ေတာ့မေျပာလိုက္ပါနဲ႔ ညီမေလးရယ္ အကုိမခံစားႏိုင္ေတာ့လို႔ အေျဖေပးပါေနာ္ "

" အေျပာကေတာ့ေကာင္းသားေနာ္ ဒါနဲ႕ ညီမေလးဆီကို ဘယ္အခ်ိန္မွလာမွာလဲ ဟင္"

" ညီမေလးဆီကို ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အခုေတာင္ေျပးလာခ်င္တာေပါ့ ဒါေပမဲ့ ညီမေလးနဲ႔အကိုတို႔က အေ၀းၾကီးပဲေလ တစ္ေန႔ေတာ့ေရာက္ေအာင္လာမွာပါ "

"  အင္းညီမေလးေစာင့္ေနမယ္ေနာ္ ညီမေလးလည္း အကို႔အေပၚသံေယာဇဥ္ရွိပါတယ္ "

" ခြပ္ "

တစ္ဖက္မွဖုန္းခ်သြားေလျပီ

" ညီမေလးလည္း အကို႔အေပၚသံေယာဇဥ္ရွိပါတယ္ " တဲ့ ေပ်ာ္လိုက္တာ ။

ေပ်ာ္လြန္းအားၾကီး၍ ဖုန္းကိုအသာခ်ကာ သတိလက္လြတ္ ထခုန္လိုက္မိသည္ ။

ဖုန္းေစာင့္အန္တီၾကီးမွာ လန္႔သြား၍လားမသိ ကၽြန္ေတာ့္ကို မ်က္ေစာင္းထိုးၾကည္႔ေနေသာေၾကာင့္

ဖုန္းဖိုးရွင္းကာ ဆိုင္ထဲမွ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေျပးထြက္လာလိုက္သည္ ။ ရင္လည္းခုန္

 ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္မိသည္ ။ ကမာၻေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ့္ေလာက္ေပ်ာ္စရာေကာင္းမဲ့သူ

ဘယ္သူမ်ားရွိဦးမည္နည္း ။ ေနာက္ရက္မ်ားတြင္လည္း ႏွင္းစက္ႏွင့္ ဖုန္းမၾကာခဏဆိုသလို

ေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကပါသည္ ။ အခ်ိန္ေတြေျပာင္း ရက္ေတြေႏွာင္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္မွာ

တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အလြန္ခ်စ္ခဲ့ၾကတယ္ ။

----------------------------------       ။         ။    --------------------------------------

                                       

                                   အခန္း(၅)

ညေလးမွာ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနသည္ ။ ၾကယ္ကေလးမ်ားမွာလည္း ေငြလမင္းႏွင့္အတူ ထြန္းလင္း

ေတာက္ပေနသည္ ။ ရံုးမွပါလာေသာ စာရင္းအခ်ိဳ႕ကို တြက္သာတြက္ေနသည္ ။ စိတ္မ်ားမွာေတာ့ ဘယ္ဆီမသိလႊင့္ေမွ်ာေနမိသည္ ။  အခုေနာက္ပိုင္း ကၽြန္ေတာ္ ၏စိတ္မ်ားမွာ အရင္လိုမဟုတ္ေတာ့ပဲ

 ႏွင္းစက္ ကိုသာ လြမ္းေနမိသည္ ။ ခံစားခ်က္မဲ့ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ႏွလံုးသားဟာလည္း

 ႏွင္းစက္နဲ႕ေတြ႕မွ အသက္၀င္လႈပ္ရွားခဲ့တာပါ ။ အခုဆိုရင္မနက္ျဖန္တိုင္းကို

 ရင္ခုန္စြာ ၾကိဳဆိုေနတတ္ခဲ့ျပီ ။ လူေတြေျပာေျပာေနတဲ့ " အခ်စ္မွာ မ်က္စိမရွိဘူး " ဆိုတဲ့

စကားကို ကၽြန္ေတာ္ေကာင္းေကာင္းနားလည္သေဘာေပါက္ခဲ့ျပီ ။ ဟုတ္သည္ ႏွင္းစက္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ ဘယ္ဘက္ကၾကည္႔ၾကည္႔ အစစ အရာရာ ျခားနားလြန္းလွေပသည္ ။

ျပီးေတာ့ ႏွင္းစက္က ရြာႏွင့္ အလြန္ေ၀းေသာ ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႔မွာ ။ မျဖစ္ႏိုင္မွန္းသိေပမဲ့လည္း

 ႏွင္းစက္ကို စြဲစြဲလန္းလန္းခ်စ္ခဲ့မိတယ္ ။ ထိုအေတြးမ်ားကိုေတြးမိတိုင္း ရင္ေမာရသည္ ။

ထို႕ေၾကာင့္ ထိုအေတြးမ်ားကို ေခါင္းထဲမွ ထုတ္ကာ စာရင္းကိုဆက္လုပ္ေနလိုက္သည္ ။ မနက္ျဖန္မွာ ရံုးပိတ္ရက္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စာရင္းမ်ားကို ညနက္သည္အထိ လုပ္ေနခဲ့လိုက္သည္ ။

စာရြက္တစ္ရြက္ကို ၾကည္႔ေနစဥ္ ထိုစာရြက္ေပၚသို႔ အနီေရာင္ေသြးစက္ တစ္စက္က်သြားခဲ့သည္ ။

ႏွာေခါင္းမွ ေသြးယိုျခင္းျဖစ္သည္ ။ အရင္ကလည္း ျဖစ္ေနၾကမို႔ အထူးအဆန္းမဟုတ္ေတာ့ပါ ။ မ်က္ႏွာကို ေရျဖင့္သန္႔စင္ကာ ကုတင္ေပၚတြင္ လွဲေလွ်ာင္းေနလိုက္သည္ ။ မၾကာပါ

ေသြးမထြက္ေတာ့သျဖင့္ စာရင္းမ်ားကိုဆက္လုပ္ကာ မိုးလင္းခါနီးမွ အိပ္ယာ၀င္ျဖစ္ခဲ့ေတာ့သည္ ။

----------------------------------       ။         ။    --------------------------------------

                                        အခန္း(၆)

ရာဦဥတု သာယာေသာ ေန႔တစ္ေန႔ျဖစ္သည္ ။ ညနက္မွ အိပ္ယာ၀င္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေစာေစာႏိုးေန၍

လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သို႔ေစာေစာထြက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ ။ စားပြဲထိုးေကာင္ေလးမွာ ခါတိုင္းလိုပင္

ကၽြန္ေတာ္ေသာက္ေနက်လက္ဖက္ရည္ကို လာခ်ေပးသည္ ။ ၀င္းေဇာ္လည္းမလာေသးသျဖင့္

လက္ဖက္ရည္ေသာက္ရင္း သတင္းစာကိုဖတ္ေနလိုက္သည္ ။ သတင္းစာ တစ္၀က္ေလာက္အေရာက္မွာ

" ကင္ဆာအေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ " ဆိုတဲ့ေဆာင္းပါးေလးကို စိတ္၀င္တစားဖတ္ၾကည္႔လိုက္သည္ ။

ေရးထားတာက ႏိုင္ငံတစ္၀န္းလံုးမွာ ကင္ဆာေရာဂါ အျဖစ္မ်ားလာေၾကာင္း ႏွင့္ ကင္ဆာေရာဂါ အေၾကာင္းကို အေသးစိတ္ရွင္းျပသည္ ။ႏွာခါင္းေသြး မၾကာခဏယိုတတ္ျခင္းသည္လည္း ေသြးကင္ဆာေရာဂါ ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိေၾကာင္း ေရးထားေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ မွာ အနည္းငယ္ေတာ့

စိတ္လႈပ္ရွားသြားမိသည္ ။ ေခါင္းထဲမွာလည္း အေသြးတစ္ခု ၀င္လာသည္ ။

" ငါေရာ ေသြးကင္ဆာ ျဖစ္ေနျပီမ်ားလား  မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး ငါအျမဲက်န္းမာေနတာပဲ " လို႔

ေတြးေနမိစဥ္ အေနာက္မွ ပခံုးကို လက္ျဖင့္ လာရိုက္ေသာေၾကာင့္ လန္႔သြားသည္ ။

" ဂြတ္ေမာနင္း အစိုင္း "

" ဟာလန္႔လိုက္တာ ၀င္းေဇာ္ရာ"

" မင္းက ဘာေတြကို သည္ေလာက္စိတ္၀င္စားေနလို႔ ငါလာတာကိုေတာင္မျမင္ပဲ လန္႔ေနရတာလဲ "

" ထားပါ မင္းဘာေသာက္မလဲ မွာေလ "

၀င္းေဇာ္မွာ လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္မွာလိုက္သည္ ။

" အစိုင္း မင္းနဲ႕ ႏွင္းစက္ အေျခအေနေကာ္ ဘယ္အဆင့္ေရာက္ျပီလဲ "

၀င္းေဇာ္မွာ ဆိုင္းမဆင့္ ဗံုမဆင့္ပဲ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ႏွင္းစက္အေၾကာင္းကိုထေမးသည္ ။

ကၽြန္ေတာ္ဘာမွျပန္မေျဖပဲ ျပံဳးေနလိုက္သည္ ။ ဒါကို ၀င္းေဇာ္က မေက်နပ္ကာ ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းကို

သတင္းစာျဖင့္လာရိုက္သည္ ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း လက္ျမန္သူမို႔ သတင္းစာကိုေကာက္ယူျပီး ၀င္းေဇာ္ကို

ျပန္ရိုက္လိုက္သည္ ။ ၀င္းေဇာ္မွာ ကၽြန္ေတာ္အား ထပ္ရိုက္ရန္ျပင္လိုက္စဥ္

" ရွဴး ဟိုမွာ ေကာင္မေလးေတြ ၾကည္႔ေနတယ္ ရွက္စရာၾကီး "

ဒါမ်ိဳးက်ေတာ့ သည္ေကာင္က ရွက္တတ္သည္ ။ သတင္းစာကို ခ်ကာ ကိုယ္အေနအထားကိုျပင္ရင္း

လူၾကီးလူေကာင္းပံုစံျဖင့္ ထိုင္ေနသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္မွာ ၀င္းေဇာ္ကိုၾကည္႔ရင္း ရယ္ခ်င္သြားသည္ ။

လာ ၀င္းေဇာ္က်ားထိုးရေအာင္ ။ ၀င္းေဇာ္မွာ မျငင္းပဲ က်ားခံုေရွ႔သို႔ မ်က္ႏွာလွည္႔လာသည္ ။

ကၽြန္ေတာ္အရင္စေရႊ႕လိုက္သည္ ။

" စားတယ္ "

" ျပန္စားတယ္ "

" - - - - - - - - "

ေဘးနားမွ ၀ိုင္းမ်ားကလည္း စိတ္၀င္စား၍ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၀ိုင္းကိုၾကည္႔ေနၾကသည္ ။

" က်ား၀င္ျပီကြ " ၀င္းေဇာ္မွာ က်ား၀င္သြားေလျပီ ။

ကၽြန္ေတာ္မွာ သည္ပြဲတြင္ ရံႈးရန္ေသခ်ာသေလာက္ရွိေနျပီ ။ တစ္ကြက္ေရွ႕ထပ္တိုးလိုက္သည္ ။

" ႏွစ္ေကာင္စားတယ္ " ကၽြန္ေတာ္မွာ အေကာင္ေတြကုန္သြား၍ ရံႈးသြားေလျပီ ။ ၀င္းေဇာ္မွာ အားရ၀မ္းသာစြာျဖင့္

" ႏိုင္ျပီ " ဟုဆိုကာ ေရေႏြးအိုးဖင္ မွ အိုးမဲျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို လာသုတ္သည္ ။

" ေအာ္သည္လိုေၾကးလား ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့ "

ေနာက္ထပ္တစ္ပြဲကိုစတင္လိုက္သည္ ။ မၾကာပါ သံုးေလးပြဲေလာက္သာေဆာ့လိုက္ရျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုး

မ်က္ႏွာမွာ အိုးမည္းမ်ားျဖင့္ ေပက်ံသြားခဲ့သည္ ။

" ဟား ဟား ဟား "

တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ ကိုတစ္ေယာက္ၾကည္႔ရင္းရယ္ေနမိသည္ ။ ရွက္လည္း ရွက္သျဖင့္ ပိုက္ဆံကို စားပြဲေပၚတြင္ ထားခဲ့ကာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ဖက္ရင္း ဆိုင္ထဲမွထြက္လာခဲ့လိုက္သည္ ။

 အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေရမိုးခ်ိဳးျပီး စားပြဲခံုေပၚရွိ စာအုပ္ၾကားထဲမွ ႏွင္းစက္ ဓါတ္ပံုေလးကို

 ထုတ္ယူၾကည္႔လိုက္သည္ ။ နက္ေမွာင္ေသာ ဆံပင္ ၊ ျဖဴေဖြးေသာအသားအရည္ ၊

ႏွစ္လိုဖြယ္ အျပံဳးေလးႏွင့္ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ ႏွင္းစက္မွာ ကၽြန္ေတာ္၏ စိတ္မ်ားကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္သြားခဲ့ျပီဆိုတာ သိလိုက္ခဲ့ရသည္ ။ ပန္းႏုေရာင္ ႏႈတ္ခမ္းေလးမွာလည္း

 စြဲလန္းစရာတစ္ခုပင္ ။

" လွလိုက္တာ ညီမေလးရယ္ အျပင္မွာဆုိရင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္လွလိုက္မလဲ "

ႏွင္းစက္ ပံုေလးကိုၾကည္႔ရင္း တစ္ေယာက္တည္းျပံဳးကာ ပီတိေတြျဖစ္ေနမိသည္ ။ ႏွင္းစက္ႏွင့္လည္း

သည္ေန႔ ဖုန္းဆက္စကားေျပာခဲ့ရေသာေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ့မိသည္ ။ အေပ်ာ္ပင္ မဆံုးလိုက္ ေန႔လည္က

ဖတ္လိုက္ရေသာ သတင္းစာမွာ ရုတ္တရက္ေခါင္းထဲေရာက္လာ၍ မနက္ျဖန္မွာ ေဆးခန္းသြားျပရန္

ဆံုးျဖတ္ခဲ့လိုက္သည္ ။ ဓါတ္ပံုေလးကို စာအုပ္ၾကားထဲမွာ ျပန္ညွပ္ထားလိုက္ရင္း  အိပ္ယာထက္သို႔

 လွဲေလွ်ာင္းေနလိုက္သည္ ။

----------------------------------       ။         ။    --------------------------------------

                                        အခန္း(၇)

ေဆးခန္းအတြင္းရွိ ခံုတန္းရည္ေလးမွာ ထိုင္ရင္း ေဆးစစ္ခ်က္အေျဖကို ရင္ထိတ္စြာ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနလိုက္သည္ ။

မၾကာပါ ဆရာ၀န္မွာ အခန္းထဲမွ ထြက္လာျပီး ေဆးစစ္ခ်က္အေျဖ စာရြက္စာတမ္းမ်ား ကို ကၽြန္ေတာ့္အားေပး၍

ဆရာ၀န္က ေျပာလိုက္သည္ ။

" ေကာင္ေလး မင္းမွာ ေသြးကင္ဆာရွိေနျပီ အလြန္ဆံုး ေျခာက္လေလာက္ပဲေနရေတာ့မယ္

ဆရာလည္းစိတ္မေကာင္းပါဘူး "

ဆရာ၀န္မွာေျပာရင္း ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕မွ ထြက္ခြာသြားခဲ့သည္ ။

ဆရာ၀န္ေျပာသြားေသာ စကားသံမ်ားကို နားထဲမွာ ထပ္ကာထပ္ကာၾကားေနမိသည္ ။

မထင္မွတ္ထားေသာ စကားမ်ားကိုၾကားလိုက္ရ၍လည္း ဘာတစ္ခြန္းမွျပန္မေျပာႏိုင္ပဲ

ထိုေနရာမွာပင္ အတန္ၾကာရပ္ေနလိုက္မိသည္ ။

" ဖူးးးးးးးးးး ငါေသလို႔မျဖစ္ေသးဘူး ငါအရမ္းခ်စ္ရတဲ့ ငါ့ညီမေလးကို သြားေတြ႔ရဦးမယ္ "

----------------------------------       ။         ။    --------------------------------------

                                         အခန္း(၈)

ညေလးမွာ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္လ်က္ ----------

နာရီကိုလွမ္းၾကည္႔လိုက္ေတာ့ ည (၁၁) နာရီပင္ေက်ာ္ေနျပီျဖစ္ေသာ္လည္း ခုအခ်ိန္ထိ

အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ေသးဘဲ အေတြးေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္ပင္ စိတ္မ်ားမွာ မြန္းၾကပ္ေနရသည္ ။

" ငါ ဟာ သည္ေလာကၾကီးမွာ ခဏေလးပဲ ေနရေတာ့မဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါလား

ေလာကၾကီးကမတရားဘူး ဘာလို႔ ငါ့ကို ေသမင္းထံျမန္ျမန္ဆြဲေခၚေနရတာလဲ "

ကုတင္အနီးရွိ စားပြဲေပၚတြင္တင္ထားေသာ ေဆးစစ္ခ်က္စာရြက္မ်ားကို လံုးေခ်၍ အခန္းနံရံဆီသို႔

ပစ္ေပါက္လုိက္သည္ ။ ကၽြန္ေတာ္၏ စိတ္မ်ားမွာလည္း စားပြဲေပၚတြင္ ထြန္းထားသည္႔ ဖေယာင္းတိုင္မီး

ကဲ့သို႔ပင္ ပူေလာင္ေနမိသည္ ။  အိမ္၀င္းအတြင္းရွိ ျမက္ခင္းေပၚတြင္ ထိုင္၍ ေကာင္းကင္ရွိ

ၾကယ္ကေလးမ်ားကို စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ထိုင္ၾကည္႔ေနမိသည္ ။

" သိပ္လွတဲ့ၾကယ္ကေလးေတြပါလား ငါ့ညီမေလးက ၾကယ္ေတြဆို သိပ္ခ်စ္တာ

ငါသာၾကယ္ကေလးတစ္လံုးျဖစ္လိုက္ရရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ " လို႔ေတြးေနမိသည္ ။

အေတြးမ်ားမဆံုးခင္မွာပင္ ကၽြန္ေတာ္သိပ္ေတြ႔ခ်င္ေသာ ႏွင္းစက္မွာ အျဖဴေရာင္ ဂါ၀န္ေလးကို

၀တ္ဆင္ထားျပီး ျခံ၀င္းအ၀တြင္ရပ္၍ ကၽြန္ေတာ့္ အားလွမ္းေခၚေနသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္ ။

" အကို ညီမေလးသည္မွာေလ - - - ညီမေလးဆီလာခဲ့ပါလား "

ႏွစ္လိုဖြယ္အျပံဳးေလးႏွင့္ ေခၚေနသည္႕ ညီမေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္ထင္ထားသည္ထက္ကိုပင္ ပိုျပီး

ခ်စ္စရာေကာင္းေနသည္ ။ ညီမေလးကေကာ ျမိဳ႕ကေန ဘယ္လိုလုပ္ျပီး သည္ကိုေရာက္လာပါလိမ့္ ။

ကၽြန္ေတာ့္မွာ အံ့ၾသလြန္းလွသျဖင့္  အခ်ိန္အေတာ္ၾကာမွင္သက္ေနမိသည္ ။ ေပ်ာ္လည္းအရမ္းေပ်ာ္မိသည္ ။

ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္ဆိုလွ်င္လည္းမမွားေပ ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ညီမေလးရွိရာဆီသို႔

သြက္လက္ေသာေျခလွမ္းေလးမ်ားျဖင့္ ၀မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္စြာေျပးသြားလိုက္သည္ ။ ညီမေလးဆီသို႔

ေရာက္ဖို႔ သံုးလွမ္းအလိုေလာက္တြင္ ညီမေလးမွာ ေပ်ာက္ေကာင္းမလွ ေပ်ာက္သြားခဲ့ေလသည္ ။

" ညီမေလး ... ညီမေလး ... ညီမေလး "

ေအာ္သံႏွင့္ အတူ လန္႔ႏိုးလာျပီး ကုတင္ေပၚတြင္ ထထိုင္လိုက္မိသည္ ။

ေအာ္သံႏွင့္အတူ ကုတင္ေပၚတြင္ ထထိုင္လိုက္မိသည္ ။ ငါအိပ္မက္ မက္ေနပါလားလို႔ သိလိုက္ရေတာ့မွ

သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့သည္ ။ ညကဘယ္ခ်ိန္အိပ္ေပ်ာ္သြားမွန္းကိုမသိလိုက္ နာရီကိုလွမ္းၾကည္႔လိုက္ေတာ့

နံနက္(၁၀) နာရီပင္ေက်ာ္ေနျပီ ။ အိပ္ယာမ်ားသိမ္းျပီး အိမ္ေနာက္ေဖးတြင္ မ်က္ႏွာသစ္ေနစဥ္ ႏွာေခါင္းမွ

ေသြးစက္အခ်ိဳ႕ က်ဆင္းလာသည္ကို သတိထားမိလိုက္သည္ ။ ထိုေသြးစက္မ်ားက ကၽြန္ေတာ္၏ စိတ္ကို

ထိတ္လန္႔ေျခာက္ျခားေစသည္ ။ ထိုစဥ္ အိမ္ေရွ႕မွ သူငယ္ခ်င္း ၀င္းေဇာ္၏ ေခၚသံကို ၾကားလိုက္ရသည္ ။

" အစိုင္း … အစိုင္း  "

၀င္းေဇာ္၏ ေခၚသံေၾကာင့္ ေသြးမ်ားကို ေရျဖင့္လွ်င္ျမန္စြာ ေဆးေၾကာပစ္လိုက္သည္ ။ ကၽြန္ေတာ့္ ေသြးကင္ဆာ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကို ၀င္းေဇာ္အားမသိေစလိုေပ ။

" ေအး သူငယ္ခ်င္း ငါအိမ္ေနာက္မွာကြ "

" အစိုင္း  မင္းကိုငါ လက္ဖက္ရည္သြားေသာက္ဖို႔လာေခၚတာ "

" အင္း ...... ေကာင္းသားပဲ ........ သြားမယ္ေလ "

မ်က္ႏွာသစ္ျပီး ၀င္းေဇာ္ႏွင့္ အတူ ရြာထိပ္ရွိ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သို႔ ထြက္လာခဲ့သည္ ။

လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ လာခ်ေပးေသာ ေကာ္ဖီကိုတစ္ေမာ့ေသာက္ရင္း

" ငါမေန႔ညက အိပ္မက္မေကာင္းဘူးကြာ "

" လာျပန္ျပီ မင္းညီမေလး ႏွင္းစက္ အေၾကာင္းပဲမလား "

" ဟာ .... ၀င္းေဇာ္မင္းသိလွခ်ည္လား "

" သိတာေပါ့ဟ မင္းစိတ္ထဲမွာ ႏွင္းစက္ကလႊဲျပီး ဘာမ်ားရွိေသးလို႔လဲ "

၀င္းေဇာ္ေျပာသည္မွာလည္း ဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွ်ျပန္မေျပာလိုေပ ။

" ဒါနဲ႔ အစိုင္း မင္း ႏွင္းစက္ကို ျမိဳ႕မွာ တစ္ကယ္သြားေတြ႔ မလို႔လား "

" အင္းသြားေတြ႔မလို႔ (၂) လပိုင္းကုန္ေလာက္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္ "

" ဟုတ္မွလည္း လုပ္ပါကြာ အစိုင္း ရာ မင္းကျမိဳ႕ကိုလည္းတစ္ခါမွ ေရာက္ဖူးတာ မဟုတ္ဘူး ။

ျမိဳ႕ဆိုတာက ငါတို႔ရြာလို မဟုတ္ဘူး အက်ယ္ၾကီးပဲ အဲဒါ မင္းဘယ္လိုလုပ္ျပီး ႏွင္းစက္ကို သြားေတြ႔မွာလဲ "

" မတက္ႏိုင္ဘူးကြာ ငါမျဖစ္မေန သြားကိုေတြ႕ရမယ္  ငါႏွင္းစက္ကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ မင္းလဲ

သိရဲ႕သားနဲ႔ ၀င္းေဇာ္ရာ "

၀င္းေဇာ္မွာ ကၽြန္ေတာ္၏ ခံစားခ်က္ကိုသိေနသည္႔အတြက္ သက္ျပင္းသာခ်၍ ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ေပ ။

အခ်ိန္ေတြဟာ ကုန္ျမန္လြန္းလွသည္ ။ ျပကၡဒိန္ေတြလည္း တစ္ရြက္ျပီးတစ္ရြက္ကုန္ဆံုးသြားရာမွ

ႏွစ္တစ္ႏွစ္ရဲ႕ ႏွစ္လပိုင္းကိုေရာက္ရွိခဲ့ေလျပီ ။

----------------------------------       ။         ။    --------------------------------------

                                       အခန္း(၉)

မိုးစင္စင္ပင္မလင္းေသး ။ ႏွင္းမ်ားလည္း တဖြဲဖြဲက်ဆင္းေနေသာေၾကာင့္ အရာရာတိုင္းမွာ မႈန္၀ါး၀ါး

ပင္ရွိေနေသးသည္ ။ ျမိဳ႔ကိုသြားမည္႕ကားဂိတ္ေလးဆီသို႔ ၀င္းေဇာ္ႏွင့္အတူ

ကၽြန္ေတာ္ထြက္လာခဲ့သည္ ။ ရာသီဥတုကေအးေနေပမဲ့လည္း ေျခလွမ္းမ်ားမွာ တက္ၾကြေနမိသည္ ။

၀င္းေဇာ္မွာ ကၽြန္ေတာ့္အား ရြာထိပ္ရွိ ကားဂိတ္ေလးဆီသို႔ လိုက္ပို႔ေပး၍

" အစိုင္း မင္း အစစအရာရာအဆင္ေျပပါေစကြာ ျမိဳ႕ကိုေရာက္လို႔အဆင္မေျပတာရွိရင္ ရြာကိုဖုန္းဆက္ခဲ့လိုက္ေနာ္ "

၀င္းေဇာ္မွာ ၀မ္းနည္းေနပံုရသည္ ။ ၀မ္းနည္းမယ္ဆိုရင္လည္း ၀မ္းနည္းစရာပင္ ။ ရြာမွာက

တစ္ေယာက္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကို တစ္ေယာက္ကျဖည္႔ဆည္းေပးရင္း ညီအကို အရင္းသဖြယ္

ေနလာခဲ့ၾကတာ မဟုတ္လား ။ အခုလိုခြဲခြာရမည္ဆိုေတာ့ ၀မ္းမနည္းပဲေနမည္လား ။

" ေအးပါ ၀င္းေဇာ္ရာ ငါ့အတြက္ဘာမွမပူပါနဲ႕ "

" အင္းဒါဆိုလည္း ကားေပၚတက္ေတာ့ေလ ကားထြက္ေတာ့မယ္ "

ကၽြန္ေတာ္လည္း ၀င္းေဇာ္ကို ႏႈတ္ဆက္၍ ကားေပၚတြင္ ထိုင္ေနလိုက္သည္ ။

ခဏၾကာေတာ့ မွန္လံုကားေလးမွာ ေျဖးညင္းစြာထြက္ခြာသြားျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ရြာကေလးကို ေက်ာခိုင္းခဲ့သည္ ။

၀င္းေဇာ္လည္း လက္ျပရင္း ဟိုးအေ၀းမွာ က်န္ခဲ့ေလျပီ ။ တစ္ေရြ႕ေရြ႕ႏွင့္ က်န္ေနခဲ့ေသာ သစ္ပင္ေလးမ်ားမွာလည္းလြမ္းစရာပင္ ။ သည္လို ရြာကေလးႏွင့္ခြဲခြာသြားရေတာ့လည္း

 စိတ္မေကာင္းေပ ။ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်ကာ ထိုင္ခံုအမွီေပၚသို႔ ေခါင္းေလးကို လွဲခ်လိုက္ျပီး

 မ်က္လံုးမ်ားကို မွိတ္ပစ္ထားလိုက္သည္ ။ ကားေလးမွာလည္း တအိအိႏွင့္ ႏွင္းစက္ ရွိရာျမိဳ႕ေလးသို႔ ထြက္ခြာသြားေနျပီ ။ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္ကိုမသိလိုက္

ဆူညံသံမ်ား ၾကား၍ မ်က္လံုးကို ဖြင့္ၾကည္႔လိုက္ေတာ့  ျမိဳ႕ကိုပင္ေရာက္ေနေလျပီ ။

အခ်ိန္မွာလည္း ေနအေတာ္ပင္ေစာင္းေနျပီ ျဖစ္သည္ ။ ကားေပၚကဆင္းျပီး

 Taxi ဌားကာ တည္းခိုခန္းတစ္ခုဆီသို႔ ေမာင္းခိုင္းလိုက္သည္ ။ ကားေလးမွာ မာၾကဴရီ မီးမ်ားျဖင့္

လင္းထိန္ေနေသာ တိုက္တာေနအိမ္မ်ားကို ျဖတ္သန္းျပီး ညီညာျပန္႔ျပဴးေသာ

ကြန္ကရစ္လမ္းမၾကီးေပၚတြင္ တရွိန္ထိုး ေျပးလြားေနသည္ ။ ျမိဳ႕၏ အလွမ်ားေၾကာင့္လား ၊

ဒါမွမဟုတ္ ႏွင္းစက္ႏွင့္ေတြ႔ရမွာေၾကာင့္လားမသိ စိတ္မ်ားမွာ အလြန္လႈပ္ရွားေနမိသည္ ။

ခဏၾကာေတာ့ ကားေလးမွာ တည္းခိုခန္းတစ္ခုေရွ႕သို႔ ထိုးရပ္သြားသည္ ။ တည္းခိုခန္းေရာက္ေတာ့ ေရမိုးခ်ိဳးျပီး

ျပတင္းေပါက္မွာရပ္၍ ေလညင္းခံေနလိုက္သည္ ။ ကၽြန္ေတာ္ရေသာ အခန္းမွာ သံုးထပ္ေျမာက္မွာျဖစ္၍

အေပၚကေနၾကည္႔လွ်င္ ျမိဳ႕၏အလွမ်ားကို ေကာင္းစြာျမင္ေနရသည္ ။

တန္ဖိုးၾကီးေၾကြျပားမ်ားျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ထားျပီး မိုးေပၚသို႔ထိုးေထာင္ေနေသာ တိုက္ၾကီးမ်ား ၊

အေရာင္အေသြးမ်ိဳးစံုႏွင့္ ေပတစ္ရာလမ္းမၾကီးေပၚတြင္ ေျပးလႊားေနေသာ ေမာ္ေတာ္ကားမ်ား၊

ဟိုးအေ၀းတစ္ေနရာမွာေတာ့ ေရႊေရာင္တ၀င္း၀င္းႏွင့္ ေစတီေတာ္ၾကီး၊

ဟိုေငးသည္ေငးႏွင့္ တစ္ေနရာအေရာက္တြင္ေတာ့ မ်က္လံုးမ်ားမွာ ရပ္တန္႔သြားျပီး ရင္ခုန္သံမ်ားမွာလည္း

စည္းခ်က္မမွန္ေတာ့ေခ် ။ လူစည္ကားေသာ ဆိုင္တစ္ဆိုင္တြင္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္

ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္တို႔ ထိုင္ေနေသာ စားပြဲ၀ိုင္းေလးဆီသို႔ အၾကည္႔ေရာက္သြားျခင္းျဖစ္သည္ ။

 ထိုေကာင္မေလးမွာ ႏွင္းစက္ ႏွင့္ အလြန္တူေနေသာ ေၾကာင့္ျဖစ္သည္ ။ " ႏွင္းစက္ လားမသိဘူး "

ဟုစိတ္ထဲမွာေရရႊတ္ရင္း သြားၾကည္႔ရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္ျပီး ေအာက္ထပ္သို႔ ေျပးဆင္းသြားလိုက္သည္ ။

ထိုဆိုင္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ထိုေကာင္ေလးႏွင့္ ေကာင္မေလးတို႔မွာ မရွိေတာ့ေခ် ။ မေတြ႔သည္႕အဆံုး

လက္ေလွ်ာ့ကာ " ငါအျမင္မွားတာ ေနမွာပါ " လို႔ေျဖသိမ့္ရင္း တည္းခိုခန္းဆီသို႔ျပန္လာ အနားယူလိုက္ေတာ့သည္ ။

----------------------------------       ။         ။    --------------------------------------

                                  အခန္း(၁၀)

ေနမင္းၾကီးမွာ သူ၏တစ္ေန႕တာ တာ၀န္ကိုထမ္းေဆာင္ရန္ အတြက္ ေတာင္တန္းမ်ားၾကားမွ ထြက္ေပၚလာခဲ့ေလျပီ ။ ေနမင္း၏အလင္းေရာင္မွာ ေကာင္းကင္မွ ျဖာက်လာျပီး

 ျပတင္းမွန္ကိုျဖတ္ကာ မ်က္ႏွာေပၚသို႔ က်ေရာက္လာသည္ ။ မ်က္လံုးကိုဖြင့္၍

နာရီကိုလွမ္းၾကည္႔လိုက္ေတာ့ ၇ခြဲရွိေနျပီ ။ သည္ေန႔ညီမေလး ႏွင္းစက္ ႏွင့္သြားေတြ႔ရမည္

ျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ စိတ္မ်ားမွာ လန္းဆန္းတက္ၾကြေနမိသည္ ။ ရင္ခုန္သံမ်ားလည္း ျမန္ေနသည္ ။

ရက္လမ်ားစြာ ေစာင့္ခဲ့ျပီး မၾကာခင္မွာ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ရေသာ ညီမေလး ႏွင္းစက္ကိုေတြ႔ရေတာ့မည္

မဟုတ္ပါလား ။ ေရမိုးခ်ိဳးျပီး မွန္ေရွ႕တြင္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာအလွျပင္ေနမိသည္ ။ ႏွင္းစက္ႏွင့္ ပထမဆံုး

သြားေတြ႕ရမွာမို႔လို႔လည္း စိတ္မ်ားမွာ မလံုမလဲျဖစ္ေနသည္ ။ စိတ္တိုင္းက်ျပီဆိုကာမွ ရြာမွ ပါလာေသာ

လြယ္အိတ္ေလးကို လြယ္လ်က္ တည္းခုိခန္းမွထြက္လာခဲ့လိုက္သည္ ။ ေျခလွမ္းမ်ားရဲ႕ဦးတည္ရာကေတာ့

ႏွင္းစက္ဆီေပါ့ ။ လမ္းေပၚေရာက္ေတာ့ Taxi တစ္စီးဌားကာ ေစ်းသို႔ထြက္လာလိုက္သည္ ။ ကားတြင္းမွ

သီခ်င္းသံေလးမ်ားမွာလည္း ၾကည္ႏူးစရာပင္ ။ သီခ်င္းမ်ားကိုနားေထာင္ရင္း ရင္ေတြပိုခုန္လာသလို

ခံစားလာရသည္ ။ ေရွ႕တစ္လမ္းတြင္ ေစ်းေရာက္ေတာ့မည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္

" ကားဆရာေရွ႕နားေလးမွာ ဆင္းမယ္ "

ကားဆရာမွာ လမ္းေဘးတြင္ ကားကို ရပ္ေပးလိုက္သည္ ။ ကားေပၚကဆင္းျပီး ကားခေပး၍ ေစ်းထဲသို႔ ၀င္သြားလိုက္သည္ ။ ေစ်းအတြင္းမွာေတာ့ ပစၥည္းမ်ားအေတာ္စံုလွသည္ ။ တစ္ခါမွလည္း သည္လိုမ်ိဳးစည္ကားတာကိုမျမင္ဖူး ။ ဟိုေငးသည္ေငးႏွင့္ ေလွ်ာက္လာခဲ့ရာ ဆိုင္တစ္ဆိုင္ေရွ႕တြင္ေတာ့

ကၽြန္ေတာ့္ေျခလွမ္းမ်ားမွာ ရပ္တန္႔သြားခဲ့သည္ ။ လက္္ေဆာင္ပစၥည္းမ်ိဳးစံုေရာင္းတဲ့

Fancy  ဆိုင္တစ္ဆိုင္ေရွ႕မွာပါ ။ ထိုဆိုင္ထဲက အေမြးပြပြေလးႏွင့္ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ

အရုပ္ေလးမ်ားက ထိုဆိုင္ေရွ႕က မခြာႏိုင္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ၏ စိတ္မ်ားကို ဆြဲေဆာင္ထားေလသည္ ။

အရုပ္ေလးေတြကိုေငးရင္း ……………..

" အရုပ္ေလးေတြက သိပ္လွပါလား

ႏွင္းစက္ အတြက္ လက္ေဆာင္၀ယ္သြားခ်င္လိုက္တာ "

ပိုက္ဆံ အိတ္ကပ္ေလးကို လက္ျဖင့္ တစ္ခ်က္စမ္းၾကည္႔လိုက္သည္ ။ ပိုက္ဆံအေတာ္ေလးေတာ့က်န္ေသးသည္ ။ ဒါေၾကာင့္ ႏွင္းစက္ အတြက္

 အရုပ္ကေလး၀ယ္ရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္ ။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ အရုပ္ဆိုင္ထဲသို႕ ၀င္ရန္

ေျခလွမ္းမ်ားကို လႈပ္ရွားလိုက္စဥ္ မထင္မွတ္ထားေသာ အရာတစ္ခုကိုေတြ႔လိုက္ရသည္ ။

" ႏွင္းစက္ ပါလား " ပါးစပ္မွ တိုးတိုးေလးေရရြတ္လိုက္မိသည္ ။ ရုတ္တရက္ဆိုသလိုပင္

ခ်က္ခ်င္း အုတ္နံရံဆီသို႔ေျပးပုန္းေနလိုက္သည္ ။ ဆိုင္ထဲမွ လက္တြဲျပီး ထြက္လာေသာ

ထိုအတြဲမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို သတိထားမိပံုမရေခ် ။ အုတ္နံရံကို ကြယ္၍ ထိုအတြဲေလးကိုေခ်ာင္းၾကည္႔လိုက္စဥ္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ၏ ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုးမွာ ေပါက္ကြဲလုမတက္

 ၀ုန္းဒိုင္းၾကဲသြားခဲ့သည္ ။ ထိုအတြဲမွ ေကာင္မေလးမွာ ႏွင္းစက္ဆိုတာ

ေသခ်ာသြားခဲ့ေလျပီ ။ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးမွာလည္း လဲက်မတက္ အားအင္ေတြ ဆုတ္ယုတ္သြားခဲ့သည္ ။ အျမင္ေတြမွာလည္း ေ၀၀ါးလာခဲ့သည္ ။ မ်က္၀န္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ မ်က္ရည္ဥေလးေတြက

 တြယ္ကပ္ေနခဲ့ျပီကိုး ။ ပုခံုးထက္မွ လြယ္အိတ္ၾကိဳးေလးကို တင္းၾကပ္စြာ ဆုပ္ကိုင္ထားျပီး

 အားတင္းထားကာမွ မ်က္ရည္ဥေလးမ်ားမွာ ပါးျပင္ထက္သို႔ ခုန္ဆင္းသြားခဲ့သည္ ။

" အျပင္မွာ ပိုလို႔ေတာင္ေခ်ာေနပါလား ညီမေလးရယ္ ......

ညီမေလးမွာ ခ်စ္သူရွိလ်က္ႏွင့္ ဘာေၾကာင့္ အကို႔ကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြေပးခဲ့ရတာလဲ ။

ဘာေၾကာင့္ လွည္႔စားခဲ့ရတာလဲ "

စိတ္ထဲမွာသာ ေအာ္ေျပာေနမိသည္ ။ ဆိုင္ထဲမွာ ထြက္သြားေသာ ႏွင္းစက္တို႔အတြဲမွာလည္း မ်က္၀န္းထဲမွ

တစ္စတစ္စ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ေလသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ၀မ္းနည္းျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ ထိုဆိုင္ေလးကို ေက်ာခိုင္းထြက္ခြာ လာခဲ့လိုက္သည္ ။

----------------------------------       ။         ။    --------------------------------------

                                              အခန္း(၁၁)

ထိုညေလးမွာေတာ့ ၀မ္းနည္းမႈမ်ားျဖင့္ ျပည္႕ႏွက္ေနခဲ့သည္ ။ လမင္းၾကီးမရွိ၍ ေကာင္းကင္တစ္ခြင္မွာ မည္းေမွာင္ေနသည္ ။ ၾကယ္ကေလးမ်ားမွာလည္း ကၽြန္ေတာ့္အျဖစ္ကို သနားလို႔လားမသိ

 ထြက္မလာဘဲ ပုန္းေနၾကသည္ ။ ေယာက်ာၤးျဖစ္ျပီး စိတ္ဓါတ္ေပ်ာ့ညံ႕တယ္ပဲေျပာေျပာ အခန္းထဲမွာ

အရက္ကိုအေဖာ္ျပဳရင္း အဲသည္ညကို ျဖတ္သန္းခဲ့တယ္ ။ အရက္ကို တစ္ငံုေသာက္လိုက္သည္ ။

 လည္ေခ်ာင္းထဲမွာ ပူဆင္းသြားသည္ ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲက အပူေလာက္ေတာ့

ပူမည္မထင္ ။ ထိုအခ်ိန္မွာ ဘယ္ေနရာက ဖြင့္မွန္းမသိေသာ သီခ်င္းသံအခ်ိဳ႕က နားထဲသို႔ ပ်ံလြင့္လာခဲ့သည္ ။

                           " ေနာက္ဆုတ္ဖို႔ၾကိဳးစားရင္း .....  ေရွ႕တိုးမိတယ္

                              ေမ့ေပ်ာက္ဖို႔ ၾကိဳးစားမွ .....  ပိုမိုကာသတိရမိ "

သီခ်င္းသံေလးမွာ သာယာသေလာက္ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေလွာင္ေနသလိုပင္ ။

မ်က္ရည္တစ္ခ်ိဳ႕က ပါးျပင္ေပၚသို႕ လိမ့္ဆင္းသြားျပန္သည္ ။ ေနာက္တစ္ခြက္ ေသာက္လိုက္သည္ ။

လည္ေခ်ာင္းထဲမွာ ပူဆင္းသြားျပန္သည္ ။ ေသာက္ရင္း ေသာက္ရင္း ဘယ္ႏွစ္ခြက္ရွိသြားမွန္းေတာင္

မသိေတာ့ေပ ။ ခဏၾကာေတာ့ ခႏၶာကိုယ္မွာ ေပါ့ပါးလာျပီး ေလထဲမွာ ေရာက္ေနသလိုခံစားလာရသည္ ။

အရာရာတိုင္းမွာလည္း ေ၀ေ၀၀ါး၀ါး ျဖစ္လာေတာ့သည္ ။ စားပြဲကိုေထာက္၍ အားယူကာ

 ၾကိဳးစားထလိုက္သည္ ။ မူမမွန္ေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ေလွ်ာက္ကာ ကုတင္ေပၚသို႔

 ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးကို ပစ္လွဲခ်လိုက္သည္ ။ ေခါင္းေတြကရည္ေ၀ေနပါေသာ္လည္း

 ႏွင္းစက္ ၏ အေတြးပံုရိပ္မ်ားကေတာ့ စိုးမိုးထားဆဲပင္ ။

မ်က္လံုးကို မွိတ္ထားလိုက္သည္ ။ ဒါေပမဲ့မရ အျမင္အာရံုမွာ ႏွင္းစက္၏ ပံုရိပ္မ်ားက ဆက္လက္ေနရာယူထားဆဲ ။ အစြဲအလန္းၾကီးမႈေတြ ၊ လူေတြအေပၚယံုၾကည္လြယ္ေသာ

စိတ္ေတြေၾကာင့္ အခ်စ္ႏြံထဲမွာ နစ္ျမဳပ္ခဲ့ရျပီမဟုတ္လား ။

----------------------------------       ။         ။    --------------------------------------

                                       အခန္း(၁၂)

အရင္အခ်ိန္တုန္းက ဘယ္လိုေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ၊ ရင္ခုန္ျခင္းေတြပဲ ရွိခဲ့ရွိခဲ့ အခုေတာ့ အရာအားလံုးဟာျပီးဆံုးသြားခဲ့ပါျပီ ။ ျမိဳ႕မွာလည္း ဆက္မေနခ်င္ေတာ့သျဖင့္

 ေနာက္တစ္ရက္မွာပဲ ၀မ္းနည္းျခင္းမ်ားစြာႏွင့္ အတူ ရြာကေလးသို႔ ျပန္ခဲ့လိုက္တယ္ ။

ရြာေရာက္ေတာ့ ကားေပၚမွ ဆင္းလိုက္သည္ ။ ရြာေလးမွာ အရင္းအတိုင္း သာယာစြာတည္ရွိေနဆဲပင္ ။ လူပင္ပန္းသည္ထက္ စိတ္ပင္ပန္းသည္မွာ ပိုခံစားရခက္သည္ ။ စိတ္ဓါတ္ေတြလည္း အၾကီးအက်ယ္

က်ေနမိသည္ ။ ၾကိဳသူမရွိေသာ ရြာေလးထဲသို႔  ေလးတြဲ႕ေသာေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္

ေလွ်ာက္သြာလးိုက္သည္ ။

----------------------------------       ။         ။    --------------------------------------

                                        အခန္း(၁၃)

ဘာလိုလိုနဲ႕ ျမိဳ႕ကျပန္ေရာက္လာတာ (၆) ရက္ပင္ရွိခဲ့ျပီ ။ သည္ေန႔လည္း ရံုးပိတ္ရက္ျဖစ္သည္ ။ အရင္ေန႔မ်ားလို လက္ဖက္ရည္ဆိုင္လည္းမသြားခ်င္ေသာေၾကာင့္ အခန္းတြင္းမွာပဲ

ေအာင္းေနလိုက္သည္ ။ မၾကာပါ ၀င္းေဇာ္မွာ ေရာက္လာပါေတာ့သည္ ။

" အစိုင္း  ....... အစိုင္း

  ဟာ သည္ေကာင္အေစာၾကီး ဘယ္ေတြသြားေနမွန္းမသိဘူး "

အခန္းတံခါးကို တြန္းဖြင့္လိုက္သည္ ။

" ဟာ အစိုင္းလိုက္ရွာလိုက္ရတာကြာ ငါထင္တာမင္းမ်ားမရွိဘူးလားလို႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သြားရေအာင္ေလ "

" ငါသည္ေန႔ ေနလို႔သိပ္မေကာင္းလို႔မသြားေတာ့ဘူးထင္တယ္ "

" ေအး မင္းမ်က္ႏွာလည္းမေကာင္းပါလား အစိုင္း     ေဆးေကာ္ေသာက္ျပီးျပီလား ငါသြား၀ယ္ေပးမယ္ေလ "

" ရပါတယ္ ၀င္းေဇာ္ရာ ေခါင္းနည္းနည္းေလး ကိုက္ရံုတင္ပါ "

" အင္းျပီးတာပဲေလ ငါလည္းသြားစရာရွိလို႔ ညမွ လာခဲ့မယ္ က်န္းမာေရးလည္း ဂရုစိုက္ဦးေနာ္ "

" ေအး ငါအဆင္ေျပပါတယ္ "

----------------------------------       ။         ။    --------------------------------------

                                                  အခန္း(၁၄)

မၾကာပါ ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္တြင္ ကၽြန္ေတာ္အိပ္ယာထဲတြင္ လဲပါေတာ့သည္ ။ အခုလည္း ၀င္းေဇာ္မွာ ဆရာ၀န္ ေခၚလာကာ ေဆးတစ္ေခ်ာင္းထိုး ျပီးခဲ့ျပီ ။

" ဆရာ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း အေျခအေနဘယ္လိုရွိလဲ "

၀င္းေဇာ္မွာ အခန္းတြင္းမွ ထြက္လာေသာဆရာ၀န္အားေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္ ။

" အင္းၾကည္႔ရတာ စိတ္အေတာ္ထိခိုက္ထားပံုရတယ္ "

" ဟုတ္တယ္ ဆရာ ရံုးမွာလည္း အရင္လိုမဟုတ္ေတာ့ပဲ အျမဲတမ္းမိႈင္ေနတယ္ "

" သူေလာကၾကီးမွာ သိပ္မေနရေတာ့ဘူးထင္တယ္ "

ဆရာ၀န္မွာေျဖညင္းစြာေျပာလိုက္ေပမဲ့ ၀င္းေဇာ္တစ္ကုိယ္လံုးမွာ တုန္ခါသြားခဲ့သည္ ။

" ဗ်ာ  ဆရာ ဘာေျပာလိုက္တယ္ "

" ဟုတ္တယ္ မင္းသူငယ္ခ်င္းမွာ ေသြးကင္ဆာေရာဂါရွိေနတာၾကာျပီ အခုစိတ္ပါ ထိခိုက္ထားေတာ့

ေရာဂါအေျခအေနက အေတာ္ကို ဆိုးေနျပီ "

ဆရာ၀န္မွာ ေျပာျပီး ထြက္ခြာသြားေလျပီ ။ ၀င္းေဇာ္မွာ ထပ္မံအံ့ၾသသြားရျပန္သည္ ။ အစိုင္းမွာ

ေသြးကင္ဆာရွိသည္တဲ့လား ငါ့ကိုေတာင္ တစ္ခါမွ မေျပာဖူးပါလား ။

၀င္းေဇာ္မွာ အခန္းထဲသို႔ ၀င္လာျပီး ကၽြန္ေတာ့္ ကုတင္ေဘးမွာ လာထုိင္တယ္ ။

" အစိုင္း မင္းေနရထိုင္ရသက္သာရဲ႕လား "

ကၽြန္ေတာ္ဘာမွ ျပန္မေျပာျဖစ္ခဲ့ေပ ။ အေပၚရွိ မ်က္ႏွာၾကတ္ ကိုသာ စူးစိုက္စြာ ၾကည္႔ေနမိသည္ ။

၀င္းေဇာ္ကိုတစ္ခ်က္လွည္႔ၾကည္႔မိေတာ့ ၀င္းေဇာ္မွာ မ်က္ႏွာမေကာင္း မ်က္၀န္းမ်ားမွာလည္း

မ်က္ရည္စ အခ်ိဳ႕ကို ေတြ႔ရသည္ ။ ၀င္းေဇာ္မွာ ကၽြန္ေတာ့္အေျခအေနကို သိသြားခဲ့ျပီလား ။

၀င္းေဇာ္ ခံစားတာကို ကၽြန္ေတာ္မျမင္ရက္ေပ ။ ထို႔ေၾကာင့္ ……

" ၀င္းေဇာ္ ငါသက္သာပါတယ္ အခုငါ တစ္ေယာက္တည္းေနခ်င္လို႔ ေက်းဇူးျပဳျပီး အျပင္ထြက္ေပးပါလား "

၀င္းေဇာ္မွာ ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ အခန္းအျပင္ဘက္သို႔ ထြက္သြားခဲ့သည္ ။

" ငါ့ရဲ႕အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း ၀င္းေဇာ္ရာ ငါ့ေၾကာင့္ မင္းပါ စိတ္ေတြပင္ပန္းေနရျပီ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ သူငယ္ခ်င္းရာ "      မ်က္ရည္အခ်ိဳ႕က ပါးျပင္ေပၚသို႔က်လာသည္ ။

----------------------------------       ။         ။    --------------------------------------

                                          အခန္း(၁၅)

ညေလးမွာ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္လ်က္ရွိျပီး လ၏ အလင္းေရာင္ျဖင့္ အရာရာတိုင္းမွာ သာယာလွပေနသည္ ။

ေကာင္းကင္တစ္ခြင္မွာလည္း ေငြစင္ၾကယ္ေလးမ်ားမွာ မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္ႏွင့္ ေပ်ာ္ျမဴးစြာ ခုန္ေပါက္ေနၾကသည္ ေသြးကင္ဆာဆိုသည္႔ ေရာဂါ ေ၀ဒနာကိုခံစားေနရေသာ

ကၽြန္တာ့္မွာေတာ့ ထိုအလွအပမ်ားကို မျမင္ႏိုင္ေတာ့ေခ် ။ ကၽြန္ေတာ္ အျမဲအားက်

ႏွစ္သက္ခံုမင္ခဲ့ေသာ ၾကယ္ကေလးမ်ားကိုေတာ့ အနီးရွိ ထရံေပါက္ေလးမ်ားမွ ျမင္ေတြ႔ေနရေသးသည္ ။

ထိုသို႔ျမင္ေတြ႔ရျခင္းမွာလည္း ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေပလိမ့္မည္ ။

ၾကယ္ကေလးမ်ားကို ေငးၾကည္႔ရင္း  ညီမေလးေျပာခဲ့ေသာ စကားမ်ားကို

 ျပန္ၾကားေယာင္သတိရမိသည္ ။

" အကို ညညဆို အိမ္အျပင္ဘက္ကို ထြက္ၾကည္႔ပါလား ... ၾကယ္ကေလးေတြက အရမ္းလွတာ "

ထိုအေၾကာင္းမ်ားကို ျပန္ေတြးမိတုိင္း ႏွလံုးသားမွာ နာက်င္ခံစားရျပန္သည္ ။ ၾကယ္ကေလးမ်ားကိုၾကည္႕ေနရာမွ

မ်က္လံုးမ်ားမွာ ေ၀၀ါးလာျပီး ပါးျပင္ေပၚသို႔ မ်က္ရည္ေပါက္ေလးမ်ား လိမ့္ဆင္းသြားခဲ့သည္ ။

           " အဟြပ္ ...... အဟြပ္ "

ကုတင္အနီးရွိ စားပြဲခံုေပၚတြင္ ေထာင္ထားေသာ ညီမေလး ဓါတ္ပံုကို လွမ္းယူလိုက္ျပီး ဓါတ္ပံုကို အတန္ၾကာစိုက္ၾကည္႔ကာ

ဓါတ္ပံုထဲမွ ေခ်ာေမြ႕ေနေသာ ညီမေလးရဲ႕ ပါးျပင္ကို လက္ျဖင့္ပြတ္သပ္လိုက္မိသည္ ။

" ရက္စက္လိုက္တာ ညီမေလးရယ္ "

" အကို ကညီမေလးကို သိပ္ခ်စ္ခဲ့တာ အျပင္မွာမေတြ႔ခဲ့ဖူးေပမဲ့ အျပင္ကလူေတြထက္ေတာင္ ညီမေလးကို ပိုခ်စ္ေနခ့ဲမိတယ္ တစ္ေန႔မွာ အျပင္မွာဆံုမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကေလးနဲ႕ ဘ၀ကိုၾကိဳးစားရင္း

 ညီမေလးဆီကို အကိုလာခဲ့ပါေသးတယ္ ။ ဒါေပမဲ့ အကိုထင္သလို တစ္ခုမွ ျဖစ္မလာခဲ့ဘူး

 ဒါေပမဲ့ ညီမေလးအစား အိပ္မက္ေလးေတြပဲ အကို႔ဆီ ေရာက္လာခဲ့တယ္ ။

အိပ္မက္ထဲမွာ ညီမေလးနဲ႕အကို စကားေတြေျပာၾကတယ္ ။ ျမဴမႈန္ေတြၾကားမွာ ႏွစ္ေယာက္သား ေျပးလႊားရင္း

မေမာမပန္းေဆာ့ကစားခဲ့ၾကတယ္ ။ စမ္းေခ်ာင္းေဘးမွာလည္း ႏွစ္ဦးသား တိတ္တဆိတ္ထိုင္ရင္း ေရထဲမွာ လြတ္လပ္စြာ ကူးခတ္ေနၾကတဲ့ ငါးေတြကို ေငးၾကည္႔ခဲ့ၾကတယ္ ။ အိပ္မက္ထဲမွာ လြင့္ေမွ်ာေနေပမဲ့

 အကိုေပ်ာ္တယ္ သိလား ညီမေလး "

" အဟြပ္ ..... အဟြပ္ .... အဟြပ္ "

ေခ်ာင္းအရမ္းဆိုးကာ အေနခက္လာသျဖင့္ ေလာကၾကီးမွာေနရမဲ့အခ်ိန္က သိပ္မက်န္ေတာ့ဘူးဆိုတာကိုသိလိုက္ရသည္ ။ ေခ်ာင္းဆိုးရင္း ပါးစပ္ထဲမွ ေသြးအခ်ိဳ႕တို႔

 အန္ထြက္လာခဲ့သည္ ။ ႏွာေခါင္းထဲမွလည္း ေသြးစက္မ်ား က်ဆင္းလာသည္ ။

" အဟြပ္ ... အဟြပ္ .... အဟြပ္ "

အတန္ၾကာေတာ့ ေခ်ာင္းဆိုးသံမွာ ေပ်ာက္သြားျပီး ခႏၶာကိုယ္ေလးမွာ ျငိမ္သက္သြားပါေတာ့သည္ ။

----------------------------------       ။         ။    --------------------------------------

                                              အခန္း(၁၆)

ကုတင္ေပၚမွ အားယူျပီး ၾကိဳးစားထလိုက္သည္ ။

ကုတင္ေပၚမွ ဆင္း၍ အခန္းျပင္သို႔ ထြက္မည္အျပဳ အေနာက္ဘက္ကို ျပန္လွည္႔ၾကည္႔လိုက္မိသည္ ။

ညီမေလး ႏွင္းစက္ ဓါတ္ပံုကို တင္းၾကပ္စြာ ဆုပ္ကိုင္ထားျပီး ထာ၀ရ အိပ္စက္အနားယူသြားျပီျဖစ္ေသာ

ကၽြန္ေတာ့္ ခႏၶာကိုယ္ ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္ ။ အသက္ကင္းမဲ့ေနေသာ ကၽြန္ေတာ့္ ခႏၶာကိုယ္ေလးကို

ျပံဳးကာၾကည္႔ရင္း ေႏွးေကြးေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ အခန္းျပင္ဘက္ဆီသို႔ ကၽြန္ေတာ့္၀ိဥာဥ္ေလးမွာ

ထြက္ခြာသြားပါေတာ့သည္ ။ ညီမေလးရွိရာအရပ္ဆီကိုေပါ့ ................

                                                                                     ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္

                                                                                          အိပ္မက္ေကာင္းကင္