ကၽြန္ေတာ္ဘေလာ့ပိုစ့္ေတြကိုမတင္ျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါျပီ ။ ဘေလာ့ဂါ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမ ေတြဆီ
ကိုလည္း မလည္ျဖစ္တာအေတာ္ၾကာပါျပီ ။ အကုန္လံုးကို သတိရပါတယ္ ။ အခုတစ္ေလာမအားေတာ့တာေၾကာင့္လည္း အင္တာနက္ကိုသိပ္မသံုးျဖစ္ေတာ့တာပါ ။ စာေရးတာ ၀ါသနာ ပါေတာ့ အလုပ္မွာ အားတဲ့အခ်ိန္ေတြဆို စာထိုင္ေရးေနလိုက္တယ္ ။ သည္လိုနဲ႕ပဲ ဇာတ္လမ္း
တစ္ပုဒ္ျပီး သြားခဲ့ပါျပီ ။ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေလးကို ခံစားျပီး ေ၀ဖန္ေပးသြားၾကပါဦးေနာ္ ......
အခန္း(၁)
အျပာေရာင္သန္းေနေသာေကာင္ကင္ၾကီးကို
ဘယ္သူေတြက ေဆးေရာင္ျခယ္ခဲ့မွန္းမသိသလို ပံုသ႑ာန္အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ေရႊ႕လ်ားေနတဲ့ တိမ္စိုင္ေလးေတြကိုလည္း ဘယ္သူေတြက
ဖန္တီးခဲ့မွန္း ကၽြန္ေတာ္မသိပါ ။ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့
ထိုအလွအပေလးမ်ားထဲမွာ
ကၽြန္ေတာ္၏ စိတ္မ်ား လႊင့္ေမွ်ာေနမိသည္ပင္
။ ျမဴႏွင္းမ်ားမွာလည္း
ေဆာင္းေလညင္းတို႔ႏွင့္အတူ
ေလထုထဲတြင္ ပ်ံ၀ဲကာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရြာကေလးကို
လြမ္းျခံဳထားေပသည္ ။ ရြာကေလးဆိုေပမဲ့
ျမိဳ႔မက် ေတာမကေလးပါ ။
ပန္းမ်ားေ၀ဆာေနသည္႔ခ်ယ္ရီပင္ေလးမ်ားမွာလည္းအသြင္တစ္မ်ိဳးျဖင့္
ရြာ၏အလွကိုေဖာ္ၾကဴးေနသည္
။
အိမ္ေပၚထပ္ျပတင္းေပါက္ေလးမွေန၍
ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းတဲ့ ရြာကေလး၏
အလွထဲတြင္ မည္မွ်ပင္ႏွစ္ေမွ်ာသြားသည္ကိုမသိလိုက္
။ ေအးစက္ေသာေလညင္းမ်ား မ်က္ႏွာျပင္
ေပၚသို႔တိုးေ၀ွ႔လာမွ အသိျပန္၀င္လာေတာ့သည္
။ အလုပ္နားရက္လည္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ရြာကေလး၏ အလွကိုေငးေမာေနမိျခင္းျဖစ္သည္
။
---------------------------------- ။ ။ --------------------------------------
အခန္း(၂)
ကၽြန္ေတာ္မွာ ဘြဲရျပီးခါစလူငယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး
ရံုးတစ္ရံုးမွာ အလုပ္၀င္လုပ္ေနျခင္းျဖစ္သည္ ။
မိဘႏွစ္ပါးမွာလည္းဆံုးပါးသြားျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္
တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္စြာ
တစ္ေကာင္ၾကြက္ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းေနရျခင္းျဖစ္သည္
။ အလုပ္နားရက္မ်ားတြင္
၀င္းေဇာ္ႏွင့္အတူ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနၾကပင္
။ ယခုလည္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သို႔သြားရန္ အေႏြးထည္ထပ္
၍အိမ္မွထြက္လာခဲ့လိုက္သည္ ။
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေရာက္ေတာ့၀င္းေဇာ္ပင္မေရာက္ေသးေပ။ကၽြန္ေတာ့္ကိုျမင္ေတာ့
စားပြဲထိုးေကာင္ေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္ေသာက္ေနက် လက္ဖက္ရည္ႏွင့္မုန္႔မ်ားကိုလာခ်ေပးသည္ ။
သည္လိုခ်မ္းေအးလွတဲ့ ရာသီမ်ိဳးမွာ လက္ဖက္ရည္ ေသာက္ရသည္မွာလည္း
ခံုမင္စရာေကာင္းလွေပသည္ ။ အေငြ႔ တေထာင္းေထာင္းထေနေသာ လက္ဖက္ရည္ေလးကို
တစ္ငံုေသာက္ရင္း
လမ္းမဆီသို႔ ေငးၾကည္႔ေနမိသည္ ။ မိဘမ်ားက သူတို႔ရင္ေသြးငယ္ေလးမ်ားကို
လက္တြဲျပီး ေက်ာင္းသို႔ပို႔ေဆာင္ေနသည္ကိုၾကည္႔ရင္း
အေမကို သတိရလာမိသည္ ။
အေမ၏စကားသံေလးမ်ားကို ျပန္လည္ၾကားေယာင္လာမိသည္ ။
" သားစာၾကိဳးစားေနာ္
"
" အေမကသားကို ပညာကလႊဲျပီး တစ္ျခားဘာမွမေပးႏိုင္ဘူး
"
" ဒါေၾကာင့္သား စာၾကိဳးစားသင္ပါ ပညာတက္ၾကီးျဖစ္ေအာင္
လုပ္ပါ "
ထိုအေတြးေတြ ျပန္ေတြးမိတိုင္း မ်က္လံုးအိမ္မွ မ်က္ရည္စမ်ားရစ္၀ဲ
လာသည္ ။
" ဟာ သူငယ္ခ်င္း အစိုင္း ေစာလွခ်ည္လား "
၀င္းေဇာ္၏ အသံၾကားမွ ထိုးအေတြးမ်ား ေပ်ာက္ကာ အသိျပန္၀င္လာေတာ့သည္
။
" ေအးပ်င္းလို႔ေစာေစာထြက္လာခဲ့လိုက္တာ လာထိုင္ေလ ၀င္းေဇာ္
"
၀င္းေဇာ္မွာ ခံုလြတ္တစ္ခံုသို႔ ၀င္ထိုင္ရင္း လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္မွာလိုက္သည္
။
၀င္းေဇာ္မွာ အသားညိဳျပီး စာေပ၀ါသနာပါသူ တစ္ေယာက္လည္းျဖစ္သည္
။ ယခုလည္း လက္ထဲတြင္
စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ကိုင္ထားေသးသည္ ။ ေခါင္းစဥ္ကိုဖတ္ၾကည္႔မိေတာ့
" အသားျဖဴျခင္း၏ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ " တဲ့
ကၽြန္ေတာ္ရယ္ခ်င္သလိုျဖစ္သြားျပီး ျပံဳးစိစိျဖစ္သြားသည္
။ ဒါကို ၀င္းေဇာ္ရိပ္မိသြားပံုေပၚသည္ ။
" အစိုင္း မင္းဘာေတြရယ္ေနတာလဲ "
" ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးကြာ စာအုပ္ေလးကို သေဘာက်လို႔
"
" မင္းကသူမ်ားကို ဖဲ့ဖို႔ဆို ထိပ္ဆံုးကပဲ " ေျပာရင္း
၀င္းေဇာ္မွာ လက္ဖက္ရည္ကိုတစ္ငံုေသာက္ရင္း သူ၏စာအုပ္ကို ဆက္ဖတ္ေနေလသည္ ။
" ၀င္းေဇာ္ မင္းသည္ေန႔ ဘယ္သြားမယ္ စိတ္ကူးထားလဲ
"
" မသိေသးပါဘူးကြာ မင္းကေကာ္ ဘယ္သြားခ်င္လို႔လဲ
"
" အင္တာနက္ဆိုင္မွာ သြားႏွပ္ေနရင္ ေကာင္းမလားလို႔
အပ်င္းေျပေပါ့ကြာ "
" ေအး ေကာင္းသားပဲ "
မည္မွ်ပင္ မတိုင္ပင္လိုက္ရဘဲ လက္ဖက္ရည္ဖိုးရွင္းကာ ၀င္းေဇာ္ႏွင့္အတူ
အင္တာနက္ဆိုင္သို႔ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္ ။
---------------------------------- ။ ။ --------------------------------------
အခန္း(၃)
ရြာမွာက လူငယ္မ်ားအဖို႔ အပ်င္းေျပ အခ်ိန္ျဖဳန္းစရာဆိုလို႔
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ႏွင့္ အင္တာနက္ဆိုင္ေလးပဲရွိသည္ ။ အင္တာနက္ဆိုင္ေတာင္မွ မၾကာေသးခင္မွ
လာေရာက္ဖြင့္ထားျခင္းျဖစ္သည္
။ ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ လူပင္ မရွိေသးေပ ။
၀င္းေဇာ္ႏွင့္အတူ တစ္ေယာက္တစ္ခံု ၀င္ထိုင္လိုက္သည္ ။ သံုးတက္သည္ဆိုလို႔
Gtalk ႏွင့္ Website အနည္းငယ္ ၾကည္႔တတ္ရံုသာရွိသည္ ။ Gtalk ကိုဖြင့္ၾကည္႔လိုက္ေတာ့
Invite လုပ္ထားေသာ
အေကာင့္တစ္ခုကိုေတြ႔ရသည္ ။ Accept လုပ္လိုက္ေတာ့
ထိုအေကာင့္ပိုင္ရွင္ေလးမွာ
Online ေပၚတြင္ရွိေနေလသည္ ။
ဘာရယ္မဟုတ္ ထိုအေကာင့္ပိုင္ရွင္ေလးႏွင့္ စာအျပန္အလွန္ပို႔ရင္း
ခင္မင္သြားခဲ့ၾကသည္ ။ ထိုအေကာင့္ပိုင္ရွင္ေလးမွာျမိဳ႕က မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ထက္
ႏွစ္ႏွစ္ငယ္သည္ ။
နာမည္ေလးကေတာ့
" ႏွင္းစက္ " တဲ့တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ စၾကေနာက္က်ရင္းျဖင့္
ထိုအေကာင့္ပိုင္ရွင္ေလးႏွင့္
Chat ရသည္မွာ ေပ်ာ္သလိုခံစားလာ ရသည္ ။
၀င္းေဇာ္ကိုလွည္႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႔ မွာျပံဳးျပီး
လက္ညိဳးတစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ စာရိုက္ေနသည္ကိုေတြ႔ ရသည္ ။ ၀င္းေဇာ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ၾကည္႔ေနသည္ကို
သိပံုမရပဲ တစ္ေယာက္တည္း
အလုပ္ရႈပ္ေနသည္ ။
---------------------------------- ။ ။ --------------------------------------
အခန္း(၄)
ေနာက္ပိုင္းအလုပ္နားရက္မ်ားတြင္လည္း ႏွင္းစက္ ႏွင့္
Online တြင္ေတြ႔ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္္ ။ ႏွင္းစက္ဆီမွ ဓာတ္ပံုေလးလည္းရခဲ့တယ္္ ။ ရုပ္ရည္ေခ်ာေမာလွျပီး
ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ပါ
။ အခုဆိုလွ်င္ အားတိုင္း အင္တာနက္ဆိုင္ကိုသြားကာ
ႏွင္းစက္
အလာကိုေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတတ္ခဲ့ျပီ
။ အခ်ိန္ေတြၾကာလာေတာ့
ႏွင္းစက္အေပၚပိုမိုခင္တြယ္လာခဲ့မိတယ္္
။ တစ္ရက္မွာ ႏွင္းစက္ဆီမွ ဖုန္းနံပါတ္ရခဲ့၍
ကၽြန္ေတာ့္မွာ ငါးေၾကာ္ရေသာ ေၾကာင္ကဲ့သို႕ပင္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့မိတယ္ ။
ဖုန္းနံပါတ္ရျပီး ေနာက္တစ္ေန႔မွာပဲ ႏွင္းစက္ ဆီကို ကၽြန္ေတာ္
ဖုန္းဆက္လိုက္တယ္ ။ ဖုန္းနံပါတ္မ်ားကို ႏွိပ္ရင္းနဲ႕ပင္ ရင္ခုန္သံေတြ ျမန္ေနခဲ့တယ္
။ ဖုန္း၀င္သြားျပီး
တစ္ဖက္မွ
" ဟဲလို " ဆိုေသာ အသံၾကားေတာ့ ဒုတိယအၾကိမ္
ရင္ခုန္သံေတြ ဆူညံလာခဲ့တယ္ ။
" ဟဲလို ႏွင္းစက္ လား " အသံမွာ တုန္ရီစြာႏွင့္ ထြက္သြားပါသည္ ။
" ဟုတ္ပါတယ္ ဘယ္သူလဲမသိဘူးေနာ္ "
" အစိုင္းပါ "
" ေၾသာ္ အကိုလား ၊ အစိုင္းကို အကိုလို႔ပဲေခၚမယ္ေနာ္
"
" ရပါတယ္ အဆင္ေျပသလိုသာေခၚပါ ၊ အကိုလည္း ႏွင္းစက္ကိုညီမေလးလို႔ပဲေခၚမယ္ေနာ္
"
ႏွင္းစက္မွာရယ္ရင္းနဲ႔ျပန္ေျဖသည္ ။
" ေကာင္းသားပဲ "
" ညီမေလး အသံက ကေလးေလးလိုပဲေနာ္ ခ်စ္စရာေလး
"
" ဟြန္း ဟုတ္လည္းဟုတ္ပဲနဲ႔ အပိုေတြ "
" အကိုတစ္ကယ္ေျပာတာပါ မညာပါဘူး "
" အင္းထားလိုက္ပါေတာ့ "
" ဘယ္နားမွာသြားထားရမလဲ
ညီမေလး မီးဖိုေခ်ာင္ထဲလား "
" မီးဖိုေခ်ာင္ထဲထားေတာ့ အိုးမည္းေတြ ေပကုန္မွာေပါ့
"
" ဟား ဟား ဟား " ႏွစ္ေယာက္သား ျပိဳင္တူရယ္လိုက္မိသည္
။
" အကိုကေပ်ာ္တတ္မဲ့ပံုပဲေနာ္ "
" အင္းေပ်ာ္တတ္ပါတယ္ "
" အခုအိမ္ပဲလား ညီမေလးက"
" အင္း ဟုတ္တယ္ ပ်င္းလို႔ ေၾကာင္နဲ႔ၾကြတ္ ၾကည္႔ေနတာ
"
" ခိခိ သည္အရြယ္ေတာင္ေရာက္ေနျပီ ကာတြန္းကားၾကည္႔ေနတာ
မရွက္ဘူးလား "
" ဟြန္း ဘာရွက္စရာရွိလို႔လဲ အိမ္မွာဆို ညီမေလးက ကေလးလိုပဲေနတာကို
"
" ဟုတ္လား ယံုပါတယ္ ကေလးဆိုးၾကီးကို "
" ဘာကေလးဆိုးၾကီးလဲ ညီမေလးက ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက လိမၼာျပီးသား
"
" အကိုစတာပါ သိပါတယ္ ညီမေလးက လိမၼာတယ္ဆိုတာ အဲဒါေၾကာင့္
အကို႔ကို အေျဖေပးပါေတာ့ေနာ္ "
တစ္ဖက္မွ အသံမွာ ခဏတိတ္သြားသည္ ။
" ဟင္ ဘာမွလည္းမဆိုင္ပဲနဲ႕ လူလည္ၾကီး "
" မဆိုင္ဘူးလို႔ေတာ့မေျပာလိုက္ပါနဲ႔ ညီမေလးရယ္ အကုိမခံစားႏိုင္ေတာ့လို႔
အေျဖေပးပါေနာ္ "
" အေျပာကေတာ့ေကာင္းသားေနာ္ ဒါနဲ႕ ညီမေလးဆီကို ဘယ္အခ်ိန္မွလာမွာလဲ
ဟင္"
" ညီမေလးဆီကို ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အခုေတာင္ေျပးလာခ်င္တာေပါ့
ဒါေပမဲ့ ညီမေလးနဲ႔အကိုတို႔က အေ၀းၾကီးပဲေလ တစ္ေန႔ေတာ့ေရာက္ေအာင္လာမွာပါ "
" အင္းညီမေလးေစာင့္ေနမယ္ေနာ္
ညီမေလးလည္း အကို႔အေပၚသံေယာဇဥ္ရွိပါတယ္ "
" ခြပ္ "
တစ္ဖက္မွဖုန္းခ်သြားေလျပီ
" ညီမေလးလည္း အကို႔အေပၚသံေယာဇဥ္ရွိပါတယ္ " တဲ့
ေပ်ာ္လိုက္တာ ။
ေပ်ာ္လြန္းအားၾကီး၍ ဖုန္းကိုအသာခ်ကာ သတိလက္လြတ္ ထခုန္လိုက္မိသည္
။
ဖုန္းေစာင့္အန္တီၾကီးမွာ လန္႔သြား၍လားမသိ ကၽြန္ေတာ့္ကို
မ်က္ေစာင္းထိုးၾကည္႔ေနေသာေၾကာင့္
ဖုန္းဖိုးရွင္းကာ ဆိုင္ထဲမွ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေျပးထြက္လာလိုက္သည္
။ ရင္လည္းခုန္
ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္မိသည္
။ ကမာၻေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ့္ေလာက္ေပ်ာ္စရာေကာင္းမဲ့သူ
ဘယ္သူမ်ားရွိဦးမည္နည္း ။ ေနာက္ရက္မ်ားတြင္လည္း ႏွင္းစက္ႏွင့္
ဖုန္းမၾကာခဏဆိုသလို
ေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကပါသည္ ။ အခ်ိန္ေတြေျပာင္း ရက္ေတြေႏွာင္းေတာ့
ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္မွာ
တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အလြန္ခ်စ္ခဲ့ၾကတယ္ ။
---------------------------------- ။ ။ --------------------------------------
အခန္း(၅)
ညေလးမွာ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနသည္ ။ ၾကယ္ကေလးမ်ားမွာလည္း ေငြလမင္းႏွင့္အတူ
ထြန္းလင္း
ေတာက္ပေနသည္ ။ ရံုးမွပါလာေသာ စာရင္းအခ်ိဳ႕ကို တြက္သာတြက္ေနသည္
။ စိတ္မ်ားမွာေတာ့ ဘယ္ဆီမသိလႊင့္ေမွ်ာေနမိသည္ ။ အခုေနာက္ပိုင္း ကၽြန္ေတာ္ ၏စိတ္မ်ားမွာ အရင္လိုမဟုတ္ေတာ့ပဲ
ႏွင္းစက္ ကိုသာ
လြမ္းေနမိသည္ ။ ခံစားခ်က္မဲ့ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ႏွလံုးသားဟာလည္း
ႏွင္းစက္နဲ႕ေတြ႕မွ
အသက္၀င္လႈပ္ရွားခဲ့တာပါ ။ အခုဆိုရင္မနက္ျဖန္တိုင္းကို
ရင္ခုန္စြာ ၾကိဳဆိုေနတတ္ခဲ့ျပီ
။ လူေတြေျပာေျပာေနတဲ့ " အခ်စ္မွာ မ်က္စိမရွိဘူး " ဆိုတဲ့
စကားကို ကၽြန္ေတာ္ေကာင္းေကာင္းနားလည္သေဘာေပါက္ခဲ့ျပီ ။
ဟုတ္သည္ ႏွင္းစက္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ ဘယ္ဘက္ကၾကည္႔ၾကည္႔ အစစ အရာရာ ျခားနားလြန္းလွေပသည္
။
ျပီးေတာ့ ႏွင္းစက္က ရြာႏွင့္ အလြန္ေ၀းေသာ ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႔မွာ
။ မျဖစ္ႏိုင္မွန္းသိေပမဲ့လည္း
ႏွင္းစက္ကို စြဲစြဲလန္းလန္းခ်စ္ခဲ့မိတယ္
။ ထိုအေတြးမ်ားကိုေတြးမိတိုင္း ရင္ေမာရသည္ ။
ထို႕ေၾကာင့္ ထိုအေတြးမ်ားကို ေခါင္းထဲမွ ထုတ္ကာ စာရင္းကိုဆက္လုပ္ေနလိုက္သည္
။ မနက္ျဖန္မွာ ရံုးပိတ္ရက္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စာရင္းမ်ားကို ညနက္သည္အထိ လုပ္ေနခဲ့လိုက္သည္
။
စာရြက္တစ္ရြက္ကို ၾကည္႔ေနစဥ္ ထိုစာရြက္ေပၚသို႔ အနီေရာင္ေသြးစက္
တစ္စက္က်သြားခဲ့သည္ ။
ႏွာေခါင္းမွ ေသြးယိုျခင္းျဖစ္သည္ ။ အရင္ကလည္း ျဖစ္ေနၾကမို႔
အထူးအဆန္းမဟုတ္ေတာ့ပါ ။ မ်က္ႏွာကို ေရျဖင့္သန္႔စင္ကာ ကုတင္ေပၚတြင္ လွဲေလွ်ာင္းေနလိုက္သည္
။ မၾကာပါ
ေသြးမထြက္ေတာ့သျဖင့္ စာရင္းမ်ားကိုဆက္လုပ္ကာ မိုးလင္းခါနီးမွ
အိပ္ယာ၀င္ျဖစ္ခဲ့ေတာ့သည္ ။
---------------------------------- ။ ။ --------------------------------------
အခန္း(၆)
ရာဦဥတု သာယာေသာ
ေန႔တစ္ေန႔ျဖစ္သည္ ။ ညနက္မွ အိပ္ယာ၀င္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေစာေစာႏိုးေန၍
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သို႔ေစာေစာထြက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္
။ စားပြဲထိုးေကာင္ေလးမွာ ခါတိုင္းလိုပင္
ကၽြန္ေတာ္ေသာက္ေနက်လက္ဖက္ရည္ကို
လာခ်ေပးသည္ ။ ၀င္းေဇာ္လည္းမလာေသးသျဖင့္
လက္ဖက္ရည္ေသာက္ရင္း
သတင္းစာကိုဖတ္ေနလိုက္သည္ ။ သတင္းစာ တစ္၀က္ေလာက္အေရာက္မွာ
" ကင္ဆာအေၾကာင္း
သိေကာင္းစရာ " ဆိုတဲ့ေဆာင္းပါးေလးကို စိတ္၀င္တစားဖတ္ၾကည္႔လိုက္သည္ ။
ေရးထားတာက
ႏိုင္ငံတစ္၀န္းလံုးမွာ ကင္ဆာေရာဂါ အျဖစ္မ်ားလာေၾကာင္း ႏွင့္ ကင္ဆာေရာဂါ အေၾကာင္းကို အေသးစိတ္ရွင္းျပသည္
။ႏွာခါင္းေသြး မၾကာခဏယိုတတ္ျခင္းသည္လည္း ေသြးကင္ဆာေရာဂါ ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိေၾကာင္း ေရးထားေသာေၾကာင့္
ကၽြန္ေတာ္ မွာ အနည္းငယ္ေတာ့
စိတ္လႈပ္ရွားသြားမိသည္
။ ေခါင္းထဲမွာလည္း အေသြးတစ္ခု ၀င္လာသည္ ။
" ငါေရာ
ေသြးကင္ဆာ ျဖစ္ေနျပီမ်ားလား မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး
ငါအျမဲက်န္းမာေနတာပဲ " လို႔
ေတြးေနမိစဥ္
အေနာက္မွ ပခံုးကို လက္ျဖင့္ လာရိုက္ေသာေၾကာင့္ လန္႔သြားသည္ ။
" ဂြတ္ေမာနင္း
အစိုင္း "
" ဟာလန္႔လိုက္တာ
၀င္းေဇာ္ရာ"
" မင္းက
ဘာေတြကို သည္ေလာက္စိတ္၀င္စားေနလို႔ ငါလာတာကိုေတာင္မျမင္ပဲ လန္႔ေနရတာလဲ "
" ထားပါ
မင္းဘာေသာက္မလဲ မွာေလ "
၀င္းေဇာ္မွာ
လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္မွာလိုက္သည္ ။
" အစိုင္း
မင္းနဲ႕ ႏွင္းစက္ အေျခအေနေကာ္ ဘယ္အဆင့္ေရာက္ျပီလဲ "
၀င္းေဇာ္မွာ
ဆိုင္းမဆင့္ ဗံုမဆင့္ပဲ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ႏွင္းစက္အေၾကာင္းကိုထေမးသည္ ။
ကၽြန္ေတာ္ဘာမွျပန္မေျဖပဲ
ျပံဳးေနလိုက္သည္ ။ ဒါကို ၀င္းေဇာ္က မေက်နပ္ကာ ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းကို
သတင္းစာျဖင့္လာရိုက္သည္
။ ကၽြန္ေတာ္လည္း လက္ျမန္သူမို႔ သတင္းစာကိုေကာက္ယူျပီး ၀င္းေဇာ္ကို
ျပန္ရိုက္လိုက္သည္
။ ၀င္းေဇာ္မွာ ကၽြန္ေတာ္အား ထပ္ရိုက္ရန္ျပင္လိုက္စဥ္
" ရွဴး
ဟိုမွာ ေကာင္မေလးေတြ ၾကည္႔ေနတယ္ ရွက္စရာၾကီး "
ဒါမ်ိဳးက်ေတာ့
သည္ေကာင္က ရွက္တတ္သည္ ။ သတင္းစာကို ခ်ကာ ကိုယ္အေနအထားကိုျပင္ရင္း
လူၾကီးလူေကာင္းပံုစံျဖင့္
ထိုင္ေနသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္မွာ ၀င္းေဇာ္ကိုၾကည္႔ရင္း ရယ္ခ်င္သြားသည္ ။
လာ ၀င္းေဇာ္က်ားထိုးရေအာင္
။ ၀င္းေဇာ္မွာ မျငင္းပဲ က်ားခံုေရွ႔သို႔ မ်က္ႏွာလွည္႔လာသည္ ။
ကၽြန္ေတာ္အရင္စေရႊ႕လိုက္သည္
။
" စားတယ္
"
" ျပန္စားတယ္
"
" -
- - - - - - - "
ေဘးနားမွ
၀ိုင္းမ်ားကလည္း စိတ္၀င္စား၍ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၀ိုင္းကိုၾကည္႔ေနၾကသည္ ။
" က်ား၀င္ျပီကြ
" ၀င္းေဇာ္မွာ က်ား၀င္သြားေလျပီ ။
ကၽြန္ေတာ္မွာ
သည္ပြဲတြင္ ရံႈးရန္ေသခ်ာသေလာက္ရွိေနျပီ ။ တစ္ကြက္ေရွ႕ထပ္တိုးလိုက္သည္ ။
" ႏွစ္ေကာင္စားတယ္
" ကၽြန္ေတာ္မွာ အေကာင္ေတြကုန္သြား၍ ရံႈးသြားေလျပီ ။ ၀င္းေဇာ္မွာ အားရ၀မ္းသာစြာျဖင့္
" ႏိုင္ျပီ
" ဟုဆိုကာ ေရေႏြးအိုးဖင္ မွ အိုးမဲျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို လာသုတ္သည္ ။
" ေအာ္သည္လိုေၾကးလား
ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့ "
ေနာက္ထပ္တစ္ပြဲကိုစတင္လိုက္သည္
။ မၾကာပါ သံုးေလးပြဲေလာက္သာေဆာ့လိုက္ရျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုး
မ်က္ႏွာမွာ
အိုးမည္းမ်ားျဖင့္ ေပက်ံသြားခဲ့သည္ ။
" ဟား
ဟား ဟား "
တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ
ကိုတစ္ေယာက္ၾကည္႔ရင္းရယ္ေနမိသည္ ။ ရွက္လည္း ရွက္သျဖင့္ ပိုက္ဆံကို စားပြဲေပၚတြင္ ထားခဲ့ကာ
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ဖက္ရင္း ဆိုင္ထဲမွထြက္လာခဲ့လိုက္သည္ ။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေရမိုးခ်ိဳးျပီး စားပြဲခံုေပၚရွိ
စာအုပ္ၾကားထဲမွ ႏွင္းစက္ ဓါတ္ပံုေလးကို
ထုတ္ယူၾကည္႔လိုက္သည္ ။ နက္ေမွာင္ေသာ ဆံပင္ ၊ ျဖဴေဖြးေသာအသားအရည္
၊
ႏွစ္လိုဖြယ္
အျပံဳးေလးႏွင့္ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ ႏွင္းစက္မွာ ကၽြန္ေတာ္၏ စိတ္မ်ားကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္သြားခဲ့ျပီဆိုတာ
သိလိုက္ခဲ့ရသည္ ။ ပန္းႏုေရာင္ ႏႈတ္ခမ္းေလးမွာလည္း
စြဲလန္းစရာတစ္ခုပင္ ။
" လွလိုက္တာ
ညီမေလးရယ္ အျပင္မွာဆုိရင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္လွလိုက္မလဲ "
ႏွင္းစက္
ပံုေလးကိုၾကည္႔ရင္း တစ္ေယာက္တည္းျပံဳးကာ ပီတိေတြျဖစ္ေနမိသည္ ။ ႏွင္းစက္ႏွင့္လည္း
သည္ေန႔ ဖုန္းဆက္စကားေျပာခဲ့ရေသာေၾကာင့္
ေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ့မိသည္ ။ အေပ်ာ္ပင္ မဆံုးလိုက္ ေန႔လည္က
ဖတ္လိုက္ရေသာ
သတင္းစာမွာ ရုတ္တရက္ေခါင္းထဲေရာက္လာ၍ မနက္ျဖန္မွာ ေဆးခန္းသြားျပရန္
ဆံုးျဖတ္ခဲ့လိုက္သည္
။ ဓါတ္ပံုေလးကို စာအုပ္ၾကားထဲမွာ ျပန္ညွပ္ထားလိုက္ရင္း အိပ္ယာထက္သို႔
လွဲေလွ်ာင္းေနလိုက္သည္ ။
---------------------------------- ။ ။ --------------------------------------
အခန္း(၇)
ေဆးခန္းအတြင္းရွိ ခံုတန္းရည္ေလးမွာ ထိုင္ရင္း ေဆးစစ္ခ်က္အေျဖကို ရင္ထိတ္စြာ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနလိုက္သည္ ။
မၾကာပါ ဆရာ၀န္မွာ
အခန္းထဲမွ ထြက္လာျပီး ေဆးစစ္ခ်က္အေျဖ စာရြက္စာတမ္းမ်ား ကို ကၽြန္ေတာ့္အားေပး၍
ဆရာ၀န္က ေျပာလိုက္သည္
။
" ေကာင္ေလး
မင္းမွာ ေသြးကင္ဆာရွိေနျပီ အလြန္ဆံုး ေျခာက္လေလာက္ပဲေနရေတာ့မယ္
ဆရာလည္းစိတ္မေကာင္းပါဘူး
"
ဆရာ၀န္မွာေျပာရင္း
ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕မွ ထြက္ခြာသြားခဲ့သည္ ။
ဆရာ၀န္ေျပာသြားေသာ
စကားသံမ်ားကို နားထဲမွာ ထပ္ကာထပ္ကာၾကားေနမိသည္ ။
မထင္မွတ္ထားေသာ
စကားမ်ားကိုၾကားလိုက္ရ၍လည္း ဘာတစ္ခြန္းမွျပန္မေျပာႏိုင္ပဲ
ထိုေနရာမွာပင္
အတန္ၾကာရပ္ေနလိုက္မိသည္ ။
" ဖူးးးးးးးးးး
ငါေသလို႔မျဖစ္ေသးဘူး ငါအရမ္းခ်စ္ရတဲ့ ငါ့ညီမေလးကို သြားေတြ႔ရဦးမယ္ "
---------------------------------- ။ ။ --------------------------------------
အခန္း(၈)
ညေလးမွာ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္လ်က္
----------
နာရီကိုလွမ္းၾကည္႔လိုက္ေတာ့
ည (၁၁) နာရီပင္ေက်ာ္ေနျပီျဖစ္ေသာ္လည္း ခုအခ်ိန္ထိ
အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ေသးဘဲ
အေတြးေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္ပင္ စိတ္မ်ားမွာ မြန္းၾကပ္ေနရသည္ ။
" ငါ
ဟာ သည္ေလာကၾကီးမွာ ခဏေလးပဲ ေနရေတာ့မဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါလား
ေလာကၾကီးကမတရားဘူး
ဘာလို႔ ငါ့ကို ေသမင္းထံျမန္ျမန္ဆြဲေခၚေနရတာလဲ "
ကုတင္အနီးရွိ
စားပြဲေပၚတြင္တင္ထားေသာ ေဆးစစ္ခ်က္စာရြက္မ်ားကို လံုးေခ်၍ အခန္းနံရံဆီသို႔
ပစ္ေပါက္လုိက္သည္
။ ကၽြန္ေတာ္၏ စိတ္မ်ားမွာလည္း စားပြဲေပၚတြင္ ထြန္းထားသည္႔ ဖေယာင္းတိုင္မီး
ကဲ့သို႔ပင္
ပူေလာင္ေနမိသည္ ။ အိမ္၀င္းအတြင္းရွိ ျမက္ခင္းေပၚတြင္
ထိုင္၍ ေကာင္းကင္ရွိ
ၾကယ္ကေလးမ်ားကို
စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ထိုင္ၾကည္႔ေနမိသည္ ။
" သိပ္လွတဲ့ၾကယ္ကေလးေတြပါလား
ငါ့ညီမေလးက ၾကယ္ေတြဆို သိပ္ခ်စ္တာ
ငါသာၾကယ္ကေလးတစ္လံုးျဖစ္လိုက္ရရင္
သိပ္ေကာင္းမွာပဲ " လို႔ေတြးေနမိသည္ ။
အေတြးမ်ားမဆံုးခင္မွာပင္
ကၽြန္ေတာ္သိပ္ေတြ႔ခ်င္ေသာ ႏွင္းစက္မွာ အျဖဴေရာင္ ဂါ၀န္ေလးကို
၀တ္ဆင္ထားျပီး
ျခံ၀င္းအ၀တြင္ရပ္၍ ကၽြန္ေတာ့္ အားလွမ္းေခၚေနသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္ ။
" အကို
ညီမေလးသည္မွာေလ - - - ညီမေလးဆီလာခဲ့ပါလား "
ႏွစ္လိုဖြယ္အျပံဳးေလးႏွင့္
ေခၚေနသည္႕ ညီမေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္ထင္ထားသည္ထက္ကိုပင္ ပိုျပီး
ခ်စ္စရာေကာင္းေနသည္
။ ညီမေလးကေကာ ျမိဳ႕ကေန ဘယ္လိုလုပ္ျပီး သည္ကိုေရာက္လာပါလိမ့္ ။
ကၽြန္ေတာ့္မွာ
အံ့ၾသလြန္းလွသျဖင့္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာမွင္သက္ေနမိသည္
။ ေပ်ာ္လည္းအရမ္းေပ်ာ္မိသည္ ။
ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ
အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္ဆိုလွ်င္လည္းမမွားေပ ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ညီမေလးရွိရာဆီသို႔
သြက္လက္ေသာေျခလွမ္းေလးမ်ားျဖင့္
၀မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္စြာေျပးသြားလိုက္သည္ ။ ညီမေလးဆီသို႔
ေရာက္ဖို႔
သံုးလွမ္းအလိုေလာက္တြင္ ညီမေလးမွာ ေပ်ာက္ေကာင္းမလွ ေပ်ာက္သြားခဲ့ေလသည္ ။
" ညီမေလး
... ညီမေလး ... ညီမေလး "
ေအာ္သံႏွင့္
အတူ လန္႔ႏိုးလာျပီး ကုတင္ေပၚတြင္ ထထိုင္လိုက္မိသည္ ။
ေအာ္သံႏွင့္အတူ
ကုတင္ေပၚတြင္ ထထိုင္လိုက္မိသည္ ။ ငါအိပ္မက္ မက္ေနပါလားလို႔ သိလိုက္ရေတာ့မွ
သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့သည္
။ ညကဘယ္ခ်ိန္အိပ္ေပ်ာ္သြားမွန္းကိုမသိလိုက္ နာရီကိုလွမ္းၾကည္႔လိုက္ေတာ့
နံနက္(၁၀)
နာရီပင္ေက်ာ္ေနျပီ ။ အိပ္ယာမ်ားသိမ္းျပီး အိမ္ေနာက္ေဖးတြင္ မ်က္ႏွာသစ္ေနစဥ္ ႏွာေခါင္းမွ
ေသြးစက္အခ်ိဳ႕
က်ဆင္းလာသည္ကို သတိထားမိလိုက္သည္ ။ ထိုေသြးစက္မ်ားက ကၽြန္ေတာ္၏ စိတ္ကို
ထိတ္လန္႔ေျခာက္ျခားေစသည္
။ ထိုစဥ္ အိမ္ေရွ႕မွ သူငယ္ခ်င္း ၀င္းေဇာ္၏ ေခၚသံကို ၾကားလိုက္ရသည္ ။
" အစိုင္း
… အစိုင္း "
၀င္းေဇာ္၏
ေခၚသံေၾကာင့္ ေသြးမ်ားကို ေရျဖင့္လွ်င္ျမန္စြာ ေဆးေၾကာပစ္လိုက္သည္ ။ ကၽြန္ေတာ့္ ေသြးကင္ဆာ
ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကို ၀င္းေဇာ္အားမသိေစလိုေပ ။
" ေအး
သူငယ္ခ်င္း ငါအိမ္ေနာက္မွာကြ "
" အစိုင္း
မင္းကိုငါ လက္ဖက္ရည္သြားေသာက္ဖို႔လာေခၚတာ
"
" အင္း
...... ေကာင္းသားပဲ ........ သြားမယ္ေလ "
မ်က္ႏွာသစ္ျပီး
၀င္းေဇာ္ႏွင့္ အတူ ရြာထိပ္ရွိ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သို႔ ထြက္လာခဲ့သည္ ။
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္
လာခ်ေပးေသာ ေကာ္ဖီကိုတစ္ေမာ့ေသာက္ရင္း
" ငါမေန႔ညက
အိပ္မက္မေကာင္းဘူးကြာ "
" လာျပန္ျပီ
မင္းညီမေလး ႏွင္းစက္ အေၾကာင္းပဲမလား "
" ဟာ
.... ၀င္းေဇာ္မင္းသိလွခ်ည္လား "
" သိတာေပါ့ဟ
မင္းစိတ္ထဲမွာ ႏွင္းစက္ကလႊဲျပီး ဘာမ်ားရွိေသးလို႔လဲ "
၀င္းေဇာ္ေျပာသည္မွာလည္း
ဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွ်ျပန္မေျပာလိုေပ ။
" ဒါနဲ႔
အစိုင္း မင္း ႏွင္းစက္ကို ျမိဳ႕မွာ တစ္ကယ္သြားေတြ႔ မလို႔လား "
" အင္းသြားေတြ႔မလို႔
(၂) လပိုင္းကုန္ေလာက္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္ "
" ဟုတ္မွလည္း
လုပ္ပါကြာ အစိုင္း ရာ မင္းကျမိဳ႕ကိုလည္းတစ္ခါမွ ေရာက္ဖူးတာ မဟုတ္ဘူး ။
ျမိဳ႕ဆိုတာက
ငါတို႔ရြာလို မဟုတ္ဘူး အက်ယ္ၾကီးပဲ အဲဒါ မင္းဘယ္လိုလုပ္ျပီး ႏွင္းစက္ကို သြားေတြ႔မွာလဲ
"
" မတက္ႏိုင္ဘူးကြာ
ငါမျဖစ္မေန သြားကိုေတြ႕ရမယ္ ငါႏွင္းစက္ကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ
မင္းလဲ
သိရဲ႕သားနဲ႔
၀င္းေဇာ္ရာ "
၀င္းေဇာ္မွာ
ကၽြန္ေတာ္၏ ခံစားခ်က္ကိုသိေနသည္႔အတြက္ သက္ျပင္းသာခ်၍ ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ေပ ။
အခ်ိန္ေတြဟာ
ကုန္ျမန္လြန္းလွသည္ ။ ျပကၡဒိန္ေတြလည္း တစ္ရြက္ျပီးတစ္ရြက္ကုန္ဆံုးသြားရာမွ
ႏွစ္တစ္ႏွစ္ရဲ႕
ႏွစ္လပိုင္းကိုေရာက္ရွိခဲ့ေလျပီ ။
---------------------------------- ။ ။ --------------------------------------
အခန္း(၉)
မိုးစင္စင္ပင္မလင္းေသး
။ ႏွင္းမ်ားလည္း တဖြဲဖြဲက်ဆင္းေနေသာေၾကာင့္ အရာရာတိုင္းမွာ မႈန္၀ါး၀ါး
ပင္ရွိေနေသးသည္
။ ျမိဳ႔ကိုသြားမည္႕ကားဂိတ္ေလးဆီသို႔ ၀င္းေဇာ္ႏွင့္အတူ
ကၽြန္ေတာ္ထြက္လာခဲ့သည္
။ ရာသီဥတုကေအးေနေပမဲ့လည္း ေျခလွမ္းမ်ားမွာ တက္ၾကြေနမိသည္ ။
၀င္းေဇာ္မွာ
ကၽြန္ေတာ့္အား ရြာထိပ္ရွိ ကားဂိတ္ေလးဆီသို႔ လိုက္ပို႔ေပး၍
" အစိုင္း
မင္း အစစအရာရာအဆင္ေျပပါေစကြာ ျမိဳ႕ကိုေရာက္လို႔အဆင္မေျပတာရွိရင္ ရြာကိုဖုန္းဆက္ခဲ့လိုက္ေနာ္
"
၀င္းေဇာ္မွာ
၀မ္းနည္းေနပံုရသည္ ။ ၀မ္းနည္းမယ္ဆိုရင္လည္း ၀မ္းနည္းစရာပင္ ။ ရြာမွာက
တစ္ေယာက္ရဲ႕
အားနည္းခ်က္ကို တစ္ေယာက္ကျဖည္႔ဆည္းေပးရင္း ညီအကို အရင္းသဖြယ္
ေနလာခဲ့ၾကတာ
မဟုတ္လား ။ အခုလိုခြဲခြာရမည္ဆိုေတာ့ ၀မ္းမနည္းပဲေနမည္လား ။
" ေအးပါ
၀င္းေဇာ္ရာ ငါ့အတြက္ဘာမွမပူပါနဲ႕ "
" အင္းဒါဆိုလည္း
ကားေပၚတက္ေတာ့ေလ ကားထြက္ေတာ့မယ္ "
ကၽြန္ေတာ္လည္း
၀င္းေဇာ္ကို ႏႈတ္ဆက္၍ ကားေပၚတြင္ ထိုင္ေနလိုက္သည္ ။
ခဏၾကာေတာ့
မွန္လံုကားေလးမွာ ေျဖးညင္းစြာထြက္ခြာသြားျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ရြာကေလးကို ေက်ာခိုင္းခဲ့သည္
။
၀င္းေဇာ္လည္း
လက္ျပရင္း ဟိုးအေ၀းမွာ က်န္ခဲ့ေလျပီ ။ တစ္ေရြ႕ေရြ႕ႏွင့္ က်န္ေနခဲ့ေသာ သစ္ပင္ေလးမ်ားမွာလည္းလြမ္းစရာပင္
။ သည္လို ရြာကေလးႏွင့္ခြဲခြာသြားရေတာ့လည္း
စိတ္မေကာင္းေပ ။ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်ကာ ထိုင္ခံုအမွီေပၚသို႔
ေခါင္းေလးကို လွဲခ်လိုက္ျပီး
မ်က္လံုးမ်ားကို မွိတ္ပစ္ထားလိုက္သည္ ။ ကားေလးမွာလည္း
တအိအိႏွင့္ ႏွင္းစက္ ရွိရာျမိဳ႕ေလးသို႔ ထြက္ခြာသြားေနျပီ ။ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္ကိုမသိလိုက္
ဆူညံသံမ်ား
ၾကား၍ မ်က္လံုးကို ဖြင့္ၾကည္႔လိုက္ေတာ့ ျမိဳ႕ကိုပင္ေရာက္ေနေလျပီ
။
အခ်ိန္မွာလည္း
ေနအေတာ္ပင္ေစာင္းေနျပီ ျဖစ္သည္ ။ ကားေပၚကဆင္းျပီး
Taxi ဌားကာ တည္းခိုခန္းတစ္ခုဆီသို႔ ေမာင္းခိုင္းလိုက္သည္
။ ကားေလးမွာ မာၾကဴရီ မီးမ်ားျဖင့္
လင္းထိန္ေနေသာ
တိုက္တာေနအိမ္မ်ားကို ျဖတ္သန္းျပီး ညီညာျပန္႔ျပဴးေသာ
ကြန္ကရစ္လမ္းမၾကီးေပၚတြင္
တရွိန္ထိုး ေျပးလြားေနသည္ ။ ျမိဳ႕၏ အလွမ်ားေၾကာင့္လား ၊
ဒါမွမဟုတ္
ႏွင္းစက္ႏွင့္ေတြ႔ရမွာေၾကာင့္လားမသိ စိတ္မ်ားမွာ အလြန္လႈပ္ရွားေနမိသည္ ။
ခဏၾကာေတာ့
ကားေလးမွာ တည္းခိုခန္းတစ္ခုေရွ႕သို႔ ထိုးရပ္သြားသည္ ။ တည္းခိုခန္းေရာက္ေတာ့ ေရမိုးခ်ိဳးျပီး
ျပတင္းေပါက္မွာရပ္၍
ေလညင္းခံေနလိုက္သည္ ။ ကၽြန္ေတာ္ရေသာ အခန္းမွာ သံုးထပ္ေျမာက္မွာျဖစ္၍
အေပၚကေနၾကည္႔လွ်င္
ျမိဳ႕၏အလွမ်ားကို ေကာင္းစြာျမင္ေနရသည္ ။
တန္ဖိုးၾကီးေၾကြျပားမ်ားျဖင့္
ေဆာက္လုပ္ထားျပီး မိုးေပၚသို႔ထိုးေထာင္ေနေသာ တိုက္ၾကီးမ်ား ၊
အေရာင္အေသြးမ်ိဳးစံုႏွင့္
ေပတစ္ရာလမ္းမၾကီးေပၚတြင္ ေျပးလႊားေနေသာ ေမာ္ေတာ္ကားမ်ား၊
ဟိုးအေ၀းတစ္ေနရာမွာေတာ့
ေရႊေရာင္တ၀င္း၀င္းႏွင့္ ေစတီေတာ္ၾကီး၊
ဟိုေငးသည္ေငးႏွင့္
တစ္ေနရာအေရာက္တြင္ေတာ့ မ်က္လံုးမ်ားမွာ ရပ္တန္႔သြားျပီး ရင္ခုန္သံမ်ားမွာလည္း
စည္းခ်က္မမွန္ေတာ့ေခ်
။ လူစည္ကားေသာ ဆိုင္တစ္ဆိုင္တြင္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္တို႔
ထိုင္ေနေသာ စားပြဲ၀ိုင္းေလးဆီသို႔ အၾကည္႔ေရာက္သြားျခင္းျဖစ္သည္ ။
ထိုေကာင္မေလးမွာ ႏွင္းစက္ ႏွင့္ အလြန္တူေနေသာ ေၾကာင့္ျဖစ္သည္
။ " ႏွင္းစက္ လားမသိဘူး "
ဟုစိတ္ထဲမွာေရရႊတ္ရင္း
သြားၾကည္႔ရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္ျပီး ေအာက္ထပ္သို႔ ေျပးဆင္းသြားလိုက္သည္ ။
ထိုဆိုင္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့
ထိုေကာင္ေလးႏွင့္ ေကာင္မေလးတို႔မွာ မရွိေတာ့ေခ် ။ မေတြ႔သည္႕အဆံုး
လက္ေလွ်ာ့ကာ
" ငါအျမင္မွားတာ ေနမွာပါ " လို႔ေျဖသိမ့္ရင္း တည္းခိုခန္းဆီသို႔ျပန္လာ အနားယူလိုက္ေတာ့သည္
။
---------------------------------- ။ ။ --------------------------------------
အခန္း(၁၀)
ေနမင္းၾကီးမွာ
သူ၏တစ္ေန႕တာ တာ၀န္ကိုထမ္းေဆာင္ရန္ အတြက္ ေတာင္တန္းမ်ားၾကားမွ ထြက္ေပၚလာခဲ့ေလျပီ ။ ေနမင္း၏အလင္းေရာင္မွာ
ေကာင္းကင္မွ ျဖာက်လာျပီး
ျပတင္းမွန္ကိုျဖတ္ကာ မ်က္ႏွာေပၚသို႔ က်ေရာက္လာသည္
။ မ်က္လံုးကိုဖြင့္၍
နာရီကိုလွမ္းၾကည္႔လိုက္ေတာ့
၇ခြဲရွိေနျပီ ။ သည္ေန႔ညီမေလး ႏွင္းစက္ ႏွင့္သြားေတြ႔ရမည္
ျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္
စိတ္မ်ားမွာ လန္းဆန္းတက္ၾကြေနမိသည္ ။ ရင္ခုန္သံမ်ားလည္း ျမန္ေနသည္ ။
ရက္လမ်ားစြာ
ေစာင့္ခဲ့ျပီး မၾကာခင္မွာ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ရေသာ ညီမေလး ႏွင္းစက္ကိုေတြ႔ရေတာ့မည္
မဟုတ္ပါလား
။ ေရမိုးခ်ိဳးျပီး မွန္ေရွ႕တြင္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာအလွျပင္ေနမိသည္ ။ ႏွင္းစက္ႏွင့္ ပထမဆံုး
သြားေတြ႕ရမွာမို႔လို႔လည္း
စိတ္မ်ားမွာ မလံုမလဲျဖစ္ေနသည္ ။ စိတ္တိုင္းက်ျပီဆိုကာမွ ရြာမွ ပါလာေသာ
လြယ္အိတ္ေလးကို
လြယ္လ်က္ တည္းခုိခန္းမွထြက္လာခဲ့လိုက္သည္ ။ ေျခလွမ္းမ်ားရဲ႕ဦးတည္ရာကေတာ့
ႏွင္းစက္ဆီေပါ့
။ လမ္းေပၚေရာက္ေတာ့ Taxi တစ္စီးဌားကာ ေစ်းသို႔ထြက္လာလိုက္သည္ ။ ကားတြင္းမွ
သီခ်င္းသံေလးမ်ားမွာလည္း
ၾကည္ႏူးစရာပင္ ။ သီခ်င္းမ်ားကိုနားေထာင္ရင္း ရင္ေတြပိုခုန္လာသလို
ခံစားလာရသည္
။ ေရွ႕တစ္လမ္းတြင္ ေစ်းေရာက္ေတာ့မည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္
" ကားဆရာေရွ႕နားေလးမွာ
ဆင္းမယ္ "
ကားဆရာမွာ
လမ္းေဘးတြင္ ကားကို ရပ္ေပးလိုက္သည္ ။ ကားေပၚကဆင္းျပီး ကားခေပး၍ ေစ်းထဲသို႔ ၀င္သြားလိုက္သည္
။ ေစ်းအတြင္းမွာေတာ့ ပစၥည္းမ်ားအေတာ္စံုလွသည္ ။ တစ္ခါမွလည္း သည္လိုမ်ိဳးစည္ကားတာကိုမျမင္ဖူး
။ ဟိုေငးသည္ေငးႏွင့္ ေလွ်ာက္လာခဲ့ရာ ဆိုင္တစ္ဆိုင္ေရွ႕တြင္ေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္ေျခလွမ္းမ်ားမွာ
ရပ္တန္႔သြားခဲ့သည္ ။ လက္္ေဆာင္ပစၥည္းမ်ိဳးစံုေရာင္းတဲ့
Fancy ဆိုင္တစ္ဆိုင္ေရွ႕မွာပါ ။ ထိုဆိုင္ထဲက အေမြးပြပြေလးႏွင့္
ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ
အရုပ္ေလးမ်ားက
ထိုဆိုင္ေရွ႕က မခြာႏိုင္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ၏ စိတ္မ်ားကို ဆြဲေဆာင္ထားေလသည္ ။
အရုပ္ေလးေတြကိုေငးရင္း
……………..
" အရုပ္ေလးေတြက
သိပ္လွပါလား
ႏွင္းစက္
အတြက္ လက္ေဆာင္၀ယ္သြားခ်င္လိုက္တာ "
ပိုက္ဆံ အိတ္ကပ္ေလးကို
လက္ျဖင့္ တစ္ခ်က္စမ္းၾကည္႔လိုက္သည္ ။ ပိုက္ဆံအေတာ္ေလးေတာ့က်န္ေသးသည္ ။ ဒါေၾကာင့္ ႏွင္းစက္
အတြက္
အရုပ္ကေလး၀ယ္ရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္ ။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့
အရုပ္ဆိုင္ထဲသို႕ ၀င္ရန္
ေျခလွမ္းမ်ားကို
လႈပ္ရွားလိုက္စဥ္ မထင္မွတ္ထားေသာ အရာတစ္ခုကိုေတြ႔လိုက္ရသည္ ။
" ႏွင္းစက္
ပါလား " ပါးစပ္မွ တိုးတိုးေလးေရရြတ္လိုက္မိသည္ ။ ရုတ္တရက္ဆိုသလိုပင္
ခ်က္ခ်င္း
အုတ္နံရံဆီသို႔ေျပးပုန္းေနလိုက္သည္ ။ ဆိုင္ထဲမွ လက္တြဲျပီး ထြက္လာေသာ
ထိုအတြဲမွာေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္ကို သတိထားမိပံုမရေခ် ။ အုတ္နံရံကို ကြယ္၍ ထိုအတြဲေလးကိုေခ်ာင္းၾကည္႔လိုက္စဥ္မွာေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ ၏ ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုးမွာ ေပါက္ကြဲလုမတက္
၀ုန္းဒိုင္းၾကဲသြားခဲ့သည္ ။ ထိုအတြဲမွ ေကာင္မေလးမွာ
ႏွင္းစက္ဆိုတာ
ေသခ်ာသြားခဲ့ေလျပီ
။ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးမွာလည္း လဲက်မတက္ အားအင္ေတြ ဆုတ္ယုတ္သြားခဲ့သည္ ။ အျမင္ေတြမွာလည္း
ေ၀၀ါးလာခဲ့သည္ ။ မ်က္၀န္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ မ်က္ရည္ဥေလးေတြက
တြယ္ကပ္ေနခဲ့ျပီကိုး ။ ပုခံုးထက္မွ လြယ္အိတ္ၾကိဳးေလးကို
တင္းၾကပ္စြာ ဆုပ္ကိုင္ထားျပီး
အားတင္းထားကာမွ မ်က္ရည္ဥေလးမ်ားမွာ ပါးျပင္ထက္သို႔
ခုန္ဆင္းသြားခဲ့သည္ ။
" အျပင္မွာ
ပိုလို႔ေတာင္ေခ်ာေနပါလား ညီမေလးရယ္ ......
ညီမေလးမွာ
ခ်စ္သူရွိလ်က္ႏွင့္ ဘာေၾကာင့္ အကို႔ကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြေပးခဲ့ရတာလဲ ။
ဘာေၾကာင့္
လွည္႔စားခဲ့ရတာလဲ "
စိတ္ထဲမွာသာ
ေအာ္ေျပာေနမိသည္ ။ ဆိုင္ထဲမွာ ထြက္သြားေသာ ႏွင္းစက္တို႔အတြဲမွာလည္း မ်က္၀န္းထဲမွ
တစ္စတစ္စ
ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ေလသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ၀မ္းနည္းျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ ထိုဆိုင္ေလးကို
ေက်ာခိုင္းထြက္ခြာ လာခဲ့လိုက္သည္ ။
---------------------------------- ။ ။ --------------------------------------
အခန္း(၁၁)
ထိုညေလးမွာေတာ့
၀မ္းနည္းမႈမ်ားျဖင့္ ျပည္႕ႏွက္ေနခဲ့သည္ ။ လမင္းၾကီးမရွိ၍ ေကာင္းကင္တစ္ခြင္မွာ မည္းေမွာင္ေနသည္
။ ၾကယ္ကေလးမ်ားမွာလည္း ကၽြန္ေတာ့္အျဖစ္ကို သနားလို႔လားမသိ
ထြက္မလာဘဲ ပုန္းေနၾကသည္ ။ ေယာက်ာၤးျဖစ္ျပီး စိတ္ဓါတ္ေပ်ာ့ညံ႕တယ္ပဲေျပာေျပာ
အခန္းထဲမွာ
အရက္ကိုအေဖာ္ျပဳရင္း
အဲသည္ညကို ျဖတ္သန္းခဲ့တယ္ ။ အရက္ကို တစ္ငံုေသာက္လိုက္သည္ ။
လည္ေခ်ာင္းထဲမွာ ပူဆင္းသြားသည္ ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲက
အပူေလာက္ေတာ့
ပူမည္မထင္
။ ထိုအခ်ိန္မွာ ဘယ္ေနရာက ဖြင့္မွန္းမသိေသာ သီခ်င္းသံအခ်ိဳ႕က နားထဲသို႔ ပ်ံလြင့္လာခဲ့သည္
။
" ေနာက္ဆုတ္ဖို႔ၾကိဳးစားရင္း
..... ေရွ႕တိုးမိတယ္
ေမ့ေပ်ာက္ဖို႔ ၾကိဳးစားမွ
..... ပိုမိုကာသတိရမိ "
သီခ်င္းသံေလးမွာ
သာယာသေလာက္ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေလွာင္ေနသလိုပင္ ။
မ်က္ရည္တစ္ခ်ိဳ႕က
ပါးျပင္ေပၚသို႕ လိမ့္ဆင္းသြားျပန္သည္ ။ ေနာက္တစ္ခြက္ ေသာက္လိုက္သည္ ။
လည္ေခ်ာင္းထဲမွာ
ပူဆင္းသြားျပန္သည္ ။ ေသာက္ရင္း ေသာက္ရင္း ဘယ္ႏွစ္ခြက္ရွိသြားမွန္းေတာင္
မသိေတာ့ေပ
။ ခဏၾကာေတာ့ ခႏၶာကိုယ္မွာ ေပါ့ပါးလာျပီး ေလထဲမွာ ေရာက္ေနသလိုခံစားလာရသည္ ။
အရာရာတိုင္းမွာလည္း
ေ၀ေ၀၀ါး၀ါး ျဖစ္လာေတာ့သည္ ။ စားပြဲကိုေထာက္၍ အားယူကာ
ၾကိဳးစားထလိုက္သည္ ။ မူမမွန္ေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္
ေလွ်ာက္ကာ ကုတင္ေပၚသို႔
ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးကို ပစ္လွဲခ်လိုက္သည္ ။ ေခါင္းေတြကရည္ေ၀ေနပါေသာ္လည္း
ႏွင္းစက္ ၏ အေတြးပံုရိပ္မ်ားကေတာ့ စိုးမိုးထားဆဲပင္
။
မ်က္လံုးကို
မွိတ္ထားလိုက္သည္ ။ ဒါေပမဲ့မရ အျမင္အာရံုမွာ ႏွင္းစက္၏ ပံုရိပ္မ်ားက ဆက္လက္ေနရာယူထားဆဲ
။ အစြဲအလန္းၾကီးမႈေတြ ၊ လူေတြအေပၚယံုၾကည္လြယ္ေသာ
စိတ္ေတြေၾကာင့္
အခ်စ္ႏြံထဲမွာ နစ္ျမဳပ္ခဲ့ရျပီမဟုတ္လား ။
---------------------------------- ။ ။ --------------------------------------
အခန္း(၁၂)
အရင္အခ်ိန္တုန္းက
ဘယ္လိုေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ၊ ရင္ခုန္ျခင္းေတြပဲ ရွိခဲ့ရွိခဲ့ အခုေတာ့ အရာအားလံုးဟာျပီးဆံုးသြားခဲ့ပါျပီ
။ ျမိဳ႕မွာလည္း ဆက္မေနခ်င္ေတာ့သျဖင့္
ေနာက္တစ္ရက္မွာပဲ ၀မ္းနည္းျခင္းမ်ားစြာႏွင့္ အတူ
ရြာကေလးသို႔ ျပန္ခဲ့လိုက္တယ္ ။
ရြာေရာက္ေတာ့
ကားေပၚမွ ဆင္းလိုက္သည္ ။ ရြာေလးမွာ အရင္းအတိုင္း သာယာစြာတည္ရွိေနဆဲပင္ ။ လူပင္ပန္းသည္ထက္
စိတ္ပင္ပန္းသည္မွာ ပိုခံစားရခက္သည္ ။ စိတ္ဓါတ္ေတြလည္း အၾကီးအက်ယ္
က်ေနမိသည္
။ ၾကိဳသူမရွိေသာ ရြာေလးထဲသို႔ ေလးတြဲ႕ေသာေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္
ေလွ်ာက္သြာလးိုက္သည္
။
---------------------------------- ။ ။ --------------------------------------
အခန္း(၁၃)
ဘာလိုလိုနဲ႕
ျမိဳ႕ကျပန္ေရာက္လာတာ (၆) ရက္ပင္ရွိခဲ့ျပီ ။ သည္ေန႔လည္း ရံုးပိတ္ရက္ျဖစ္သည္ ။ အရင္ေန႔မ်ားလို
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္လည္းမသြားခ်င္ေသာေၾကာင့္ အခန္းတြင္းမွာပဲ
ေအာင္းေနလိုက္သည္
။ မၾကာပါ ၀င္းေဇာ္မွာ ေရာက္လာပါေတာ့သည္ ။
" အစိုင္း ....... အစိုင္း
ဟာ သည္ေကာင္အေစာၾကီး ဘယ္ေတြသြားေနမွန္းမသိဘူး
"
အခန္းတံခါးကို
တြန္းဖြင့္လိုက္သည္ ။
" ဟာ
အစိုင္းလိုက္ရွာလိုက္ရတာကြာ ငါထင္တာမင္းမ်ားမရွိဘူးလားလို႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သြားရေအာင္ေလ
"
" ငါသည္ေန႔
ေနလို႔သိပ္မေကာင္းလို႔မသြားေတာ့ဘူးထင္တယ္ "
" ေအး
မင္းမ်က္ႏွာလည္းမေကာင္းပါလား အစိုင္း ေဆးေကာ္ေသာက္ျပီးျပီလား
ငါသြား၀ယ္ေပးမယ္ေလ "
" ရပါတယ္
၀င္းေဇာ္ရာ ေခါင္းနည္းနည္းေလး ကိုက္ရံုတင္ပါ "
" အင္းျပီးတာပဲေလ
ငါလည္းသြားစရာရွိလို႔ ညမွ လာခဲ့မယ္ က်န္းမာေရးလည္း ဂရုစိုက္ဦးေနာ္ "
" ေအး
ငါအဆင္ေျပပါတယ္ "
---------------------------------- ။ ။ --------------------------------------
အခန္း(၁၄)
မၾကာပါ ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္တြင္
ကၽြန္ေတာ္အိပ္ယာထဲတြင္ လဲပါေတာ့သည္ ။ အခုလည္း ၀င္းေဇာ္မွာ ဆရာ၀န္ ေခၚလာကာ ေဆးတစ္ေခ်ာင္းထိုး
ျပီးခဲ့ျပီ ။
" ဆရာ
ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း အေျခအေနဘယ္လိုရွိလဲ "
၀င္းေဇာ္မွာ
အခန္းတြင္းမွ ထြက္လာေသာဆရာ၀န္အားေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္ ။
" အင္းၾကည္႔ရတာ
စိတ္အေတာ္ထိခိုက္ထားပံုရတယ္ "
" ဟုတ္တယ္
ဆရာ ရံုးမွာလည္း အရင္လိုမဟုတ္ေတာ့ပဲ အျမဲတမ္းမိႈင္ေနတယ္ "
" သူေလာကၾကီးမွာ
သိပ္မေနရေတာ့ဘူးထင္တယ္ "
ဆရာ၀န္မွာေျဖညင္းစြာေျပာလိုက္ေပမဲ့
၀င္းေဇာ္တစ္ကုိယ္လံုးမွာ တုန္ခါသြားခဲ့သည္ ။
" ဗ်ာ ဆရာ ဘာေျပာလိုက္တယ္ "
" ဟုတ္တယ္
မင္းသူငယ္ခ်င္းမွာ ေသြးကင္ဆာေရာဂါရွိေနတာၾကာျပီ အခုစိတ္ပါ ထိခိုက္ထားေတာ့
ေရာဂါအေျခအေနက
အေတာ္ကို ဆိုးေနျပီ "
ဆရာ၀န္မွာ
ေျပာျပီး ထြက္ခြာသြားေလျပီ ။ ၀င္းေဇာ္မွာ ထပ္မံအံ့ၾသသြားရျပန္သည္ ။ အစိုင္းမွာ
ေသြးကင္ဆာရွိသည္တဲ့လား
ငါ့ကိုေတာင္ တစ္ခါမွ မေျပာဖူးပါလား ။
၀င္းေဇာ္မွာ
အခန္းထဲသို႔ ၀င္လာျပီး ကၽြန္ေတာ့္ ကုတင္ေဘးမွာ လာထုိင္တယ္ ။
" အစိုင္း
မင္းေနရထိုင္ရသက္သာရဲ႕လား "
ကၽြန္ေတာ္ဘာမွ
ျပန္မေျပာျဖစ္ခဲ့ေပ ။ အေပၚရွိ မ်က္ႏွာၾကတ္ ကိုသာ စူးစိုက္စြာ ၾကည္႔ေနမိသည္ ။
၀င္းေဇာ္ကိုတစ္ခ်က္လွည္႔ၾကည္႔မိေတာ့
၀င္းေဇာ္မွာ မ်က္ႏွာမေကာင္း မ်က္၀န္းမ်ားမွာလည္း
မ်က္ရည္စ
အခ်ိဳ႕ကို ေတြ႔ရသည္ ။ ၀င္းေဇာ္မွာ ကၽြန္ေတာ့္အေျခအေနကို သိသြားခဲ့ျပီလား ။
၀င္းေဇာ္
ခံစားတာကို ကၽြန္ေတာ္မျမင္ရက္ေပ ။ ထို႔ေၾကာင့္ ……
" ၀င္းေဇာ္
ငါသက္သာပါတယ္ အခုငါ တစ္ေယာက္တည္းေနခ်င္လို႔ ေက်းဇူးျပဳျပီး အျပင္ထြက္ေပးပါလား
"
၀င္းေဇာ္မွာ
ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ အခန္းအျပင္ဘက္သို႔ ထြက္သြားခဲ့သည္ ။
" ငါ့ရဲ႕အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း
၀င္းေဇာ္ရာ ငါ့ေၾကာင့္ မင္းပါ စိတ္ေတြပင္ပန္းေနရျပီ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ သူငယ္ခ်င္းရာ
" မ်က္ရည္အခ်ိဳ႕က ပါးျပင္ေပၚသို႔က်လာသည္
။
---------------------------------- ။ ။ --------------------------------------
အခန္း(၁၅)
ညေလးမွာ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္လ်က္ရွိျပီး
လ၏ အလင္းေရာင္ျဖင့္ အရာရာတိုင္းမွာ သာယာလွပေနသည္ ။
ေကာင္းကင္တစ္ခြင္မွာလည္း
ေငြစင္ၾကယ္ေလးမ်ားမွာ မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္ႏွင့္ ေပ်ာ္ျမဴးစြာ ခုန္ေပါက္ေနၾကသည္ ေသြးကင္ဆာဆိုသည္႔
ေရာဂါ ေ၀ဒနာကိုခံစားေနရေသာ
ကၽြန္တာ့္မွာေတာ့
ထိုအလွအပမ်ားကို မျမင္ႏိုင္ေတာ့ေခ် ။ ကၽြန္ေတာ္ အျမဲအားက်
ႏွစ္သက္ခံုမင္ခဲ့ေသာ
ၾကယ္ကေလးမ်ားကိုေတာ့ အနီးရွိ ထရံေပါက္ေလးမ်ားမွ ျမင္ေတြ႔ေနရေသးသည္ ။
ထိုသို႔ျမင္ေတြ႔ရျခင္းမွာလည္း
ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေပလိမ့္မည္ ။
ၾကယ္ကေလးမ်ားကို
ေငးၾကည္႔ရင္း ညီမေလးေျပာခဲ့ေသာ စကားမ်ားကို
ျပန္ၾကားေယာင္သတိရမိသည္ ။
" အကို
ညညဆို အိမ္အျပင္ဘက္ကို ထြက္ၾကည္႔ပါလား ... ၾကယ္ကေလးေတြက အရမ္းလွတာ "
ထိုအေၾကာင္းမ်ားကို
ျပန္ေတြးမိတုိင္း ႏွလံုးသားမွာ နာက်င္ခံစားရျပန္သည္ ။ ၾကယ္ကေလးမ်ားကိုၾကည္႕ေနရာမွ
မ်က္လံုးမ်ားမွာ
ေ၀၀ါးလာျပီး ပါးျပင္ေပၚသို႔ မ်က္ရည္ေပါက္ေလးမ်ား လိမ့္ဆင္းသြားခဲ့သည္ ။
" အဟြပ္ ...... အဟြပ္ "
ကုတင္အနီးရွိ
စားပြဲခံုေပၚတြင္ ေထာင္ထားေသာ ညီမေလး ဓါတ္ပံုကို လွမ္းယူလိုက္ျပီး ဓါတ္ပံုကို အတန္ၾကာစိုက္ၾကည္႔ကာ
ဓါတ္ပံုထဲမွ
ေခ်ာေမြ႕ေနေသာ ညီမေလးရဲ႕ ပါးျပင္ကို လက္ျဖင့္ပြတ္သပ္လိုက္မိသည္ ။
" ရက္စက္လိုက္တာ
ညီမေလးရယ္ "
" အကို
ကညီမေလးကို သိပ္ခ်စ္ခဲ့တာ အျပင္မွာမေတြ႔ခဲ့ဖူးေပမဲ့ အျပင္ကလူေတြထက္ေတာင္ ညီမေလးကို
ပိုခ်စ္ေနခ့ဲမိတယ္ တစ္ေန႔မွာ အျပင္မွာဆံုမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကေလးနဲ႕ ဘ၀ကိုၾကိဳးစားရင္း
ညီမေလးဆီကို အကိုလာခဲ့ပါေသးတယ္ ။ ဒါေပမဲ့ အကိုထင္သလို
တစ္ခုမွ ျဖစ္မလာခဲ့ဘူး
ဒါေပမဲ့ ညီမေလးအစား အိပ္မက္ေလးေတြပဲ အကို႔ဆီ ေရာက္လာခဲ့တယ္
။
အိပ္မက္ထဲမွာ
ညီမေလးနဲ႕အကို စကားေတြေျပာၾကတယ္ ။ ျမဴမႈန္ေတြၾကားမွာ ႏွစ္ေယာက္သား ေျပးလႊားရင္း
မေမာမပန္းေဆာ့ကစားခဲ့ၾကတယ္
။ စမ္းေခ်ာင္းေဘးမွာလည္း ႏွစ္ဦးသား တိတ္တဆိတ္ထိုင္ရင္း ေရထဲမွာ လြတ္လပ္စြာ ကူးခတ္ေနၾကတဲ့
ငါးေတြကို ေငးၾကည္႔ခဲ့ၾကတယ္ ။ အိပ္မက္ထဲမွာ လြင့္ေမွ်ာေနေပမဲ့
အကိုေပ်ာ္တယ္ သိလား ညီမေလး "
" အဟြပ္
..... အဟြပ္ .... အဟြပ္ "
ေခ်ာင္းအရမ္းဆိုးကာ
အေနခက္လာသျဖင့္ ေလာကၾကီးမွာေနရမဲ့အခ်ိန္က သိပ္မက်န္ေတာ့ဘူးဆိုတာကိုသိလိုက္ရသည္ ။ ေခ်ာင္းဆိုးရင္း
ပါးစပ္ထဲမွ ေသြးအခ်ိဳ႕တို႔
အန္ထြက္လာခဲ့သည္ ။ ႏွာေခါင္းထဲမွလည္း ေသြးစက္မ်ား
က်ဆင္းလာသည္ ။
" အဟြပ္
... အဟြပ္ .... အဟြပ္ "
အတန္ၾကာေတာ့
ေခ်ာင္းဆိုးသံမွာ ေပ်ာက္သြားျပီး ခႏၶာကိုယ္ေလးမွာ ျငိမ္သက္သြားပါေတာ့သည္ ။
---------------------------------- ။ ။ --------------------------------------
အခန္း(၁၆)
ကုတင္ေပၚမွ
အားယူျပီး ၾကိဳးစားထလိုက္သည္ ။
ကုတင္ေပၚမွ
ဆင္း၍ အခန္းျပင္သို႔ ထြက္မည္အျပဳ အေနာက္ဘက္ကို ျပန္လွည္႔ၾကည္႔လိုက္မိသည္ ။
ညီမေလး ႏွင္းစက္
ဓါတ္ပံုကို တင္းၾကပ္စြာ ဆုပ္ကိုင္ထားျပီး ထာ၀ရ အိပ္စက္အနားယူသြားျပီျဖစ္ေသာ
ကၽြန္ေတာ့္
ခႏၶာကိုယ္ ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္ ။ အသက္ကင္းမဲ့ေနေသာ ကၽြန္ေတာ့္ ခႏၶာကိုယ္ေလးကို
ျပံဳးကာၾကည္႔ရင္း
ေႏွးေကြးေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ အခန္းျပင္ဘက္ဆီသို႔ ကၽြန္ေတာ့္၀ိဥာဥ္ေလးမွာ
ထြက္ခြာသြားပါေတာ့သည္
။ ညီမေလးရွိရာအရပ္ဆီကိုေပါ့ ................
ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္
အိပ္မက္ေကာင္းကင္
